دانلود آهنگ جدید

به نام خداوند رحمتگر مهربان

سپاس خدایى را که آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است از آن اوست و در آخرت [نیز] سپاس از آن اوست و هم اوست‏ سنجیده‏ کار آگاه (۱)

آنچه در زمین فرو مى ‏رود و آنچه از آن بر مى ‏آید و آنچه از آسمان فرو مى ‏شود و آنچه در آن بالا مى ‏رود [همه را] مى‏ داند و اوست مهربان آمرزنده (۲)

و کسانى که کافر شدند گفتند رستاخیز براى ما نخواهد آمد بگو چرا سوگند به پروردگارم که حتما براى شما خواهد آمد [همان] داناى نهان[ها] که هموزن ذره‏ اى نه در آسمانها و نه در زمین از وى پوشیده نیست و نه کوچکتر از آن و نه بزرگتر از آن است مگر اینکه در کتابى روشن [درج شده] است (۳)

تا کسانى را که ایمان آورده و کارهاى شایسته کرده‏ اند به پاداش رساند آنانند که آمرزش و روزى خوش برایشان خواهد بود (۴)

و کسانى که در [ابطال] آیات ما کوشش مى ‏ورزند که ما را درمانده کنند برایشان عذابى از بلایى دردناک باشد (۵)

و کسانى که از دانش بهره یافته‏ اند مى‏ دانند که آنچه از جانب پروردگارت به سوى تو نازل شده حق است و به راه آن عزیز ستوده[صفات] راهبرى مى ‏کند (۶)

و کسانى که کفر ورزیدند گفتند آیا مردى را به شما نشان دهیم که شما را خبر مى‏ دهد که چون کاملا متلاشى شدید [باز] قطعا در آفرینشى جدید خواهید بود (۷)

آیا [این مرد] بر خدا دروغى بسته یا جنونى در اوست [نه] بلکه آنان که به آخرت ایمان ندارند در عذاب و گمراهى دور و درازند (۸)

آیا به آنچه از آسمان و زمین در دسترسشان و پشت‏ سرشان است ننگریسته‏ اند اگر بخواهیم آنان را در زمین فرو مى ‏بریم یا پاره ‏سنگهایى از آسمان بر سرشان مى‏ افکنیم قطعا در این [تهدید] براى هر بنده توبه‏ کارى عبرت است (۹)

و به راستى داوود را از جانب خویش مزیتى عطا کردیم [و گفتیم] اى کوهها با او [در تسبیح خدا] همصدا شوید و اى پرندگان [هماهنگى کنید] و آهن را براى او نرم گردانیدیم (۱۰)

[که] زره ‏هاى فراخ بساز و حلقه ‏ها را درست اندازه‏ گیرى کن و کار شایسته کنید زیرا من به آنچه انجام مى‏ دهید بینایم (۱۱)

و باد را براى سلیمان [رام کردیم] که رفتن آن بامداد یک ماه و آمدنش شبانگاه یک ماه [راه] بود و معدن مس را براى او ذوب [و روان] گردانیدیم و برخى از جن به فرمان پروردگارشان پیش او کار میکردند و هر کس از آنها از دستور ما سر برمى‏ تافت از عذاب سوزان به او مى‏چشانیدیم (۱۲)

[آن متخصصان] براى او هر چه مى‏ خواست از نمازخانه ‏ها و مجسمه ‏ها و ظروف بزرگ مانند حوضچه ‏ها و دیگهاى چسبیده به زمین مى‏ ساختند اى خاندان داوود شکرگزار باشید و از بندگان من اندکى سپاسگزارند (۱۳)

پس چون مرگ را بر او مقرر داشتیم جز جنبنده‏ اى خاکى [=موریانه] که عصاى او را [به تدریج] مى ‏خورد [آدمیان را] از مرگ او آگاه نگردانید پس چون [سلیمان] فرو افتاد براى جنیان روشن گردید که اگر غیب مى‏ دانستند در آن عذاب خفت ‏آور [باقى] نمى‏ ماندند (۱۴)

قطعا براى [مردم] سبا در محل سکونتشان نشانه [رحمتى] بود دو باغستان از راست و چپ [به آنان گفتیم] از روزى پروردگارتان بخورید و او را شکر کنید شهرى است‏ خوش و خدایى آمرزنده (۱۵)

پس روى گردانیدند و بر آن سیل [سد] ع رم را روانه کردیم و دو باغستان آنها را به دو باغ که میوه ‏هاى تلخ و شوره‏ گز و نوعى از کنار تنک داشت تبدیل کردیم (۱۶)

این [عقوبت] را به [سزاى] آنکه کفران کردند به آنان جزا دادیم و آیا جز ناسپاس را به مجازات مى ‏رسانیم (۱۷)

و میان آنان و میان آبادانیهایى که در آنها برکت نهاده بودیم شهرهاى متصل به هم قرار داده بودیم و در میان آنها مسافت را به اندازه مقرر داشته بودیم در این [راه]ها شبان و روزان آسوده ‏خاطر بگردید (۱۸)

تا گفتند پروردگارا میان [منزلهاى] سفرهایمان فاصله انداز و بر خویشتن ستم کردند پس آنها را [براى آیندگان موضوع] حکایتها گردانیدیم و سخت تارومارشان کردیم قطعا در این [ماجرا] براى هر شکیباى سپاسگزارى عبرتهاست (۱۹)

و قطعا شیطان گمان خود را در مورد آنها راست‏ یافت و جز گروهى از مؤمنان [بقیه] از او پیروى کردند (۲۰)

و [شیطان] را بر آنان تسلطى نبود جز آنکه کسى را که به آخرت ایمان دارد از کسى که در باره آن در تردید است باز شناسیم و پروردگار تو بر هر چیزى نگاهبان است (۲۱)

بگو کسانى را که جز خدا [معبود خود] پنداشته‏ اید بخوانید هموزن ذره‏ اى نه در آسمانها و نه در زمین مالک نیستند و در آن دو شرکتى ندارند و براى وى از میان آنان هیچ پشتیبانى نیست (۲۲)

و شفاعتگرى در پیشگاه او سود نمى ‏بخشد مگر براى آن کس که به وى اجازه دهد تا چون هراس از دلهایشان برطرف شود مى‏ گویند پروردگارتان چه فرمود مى گویند حقیقت و هموست بلندمرتبه و بزرگ (۲۳)

بگو کیست که شما را از آسمانها و زمین روزى مى‏ دهد بگو خدا و در حقیقت‏ یا ما یا شما بر هدایت‏ یا گمراهى آشکاریم (۲۴)

بگو [شما] از آنچه ما مرتکب شده‏ ایم بازخواست نخواهید شد و [ما نیز] از آنچه شما انجام مى‏ دهید بازخواست نخواهیم شد (۲۵)

بگو پروردگارمان ما و شما را جمع خواهد کرد سپس میان ما به حق داورى مى کند و اوست داور دانا (۲۶)

بگو کسانى را که [به عنوان] شریک به او ملحق گردانیده‏ اید به من نشان دهید چنین نیست بلکه اوست‏ خداى عزیز حکیم (۲۷)

و ما تو را جز [به سمت] بشارتگر و هشداردهنده براى تمام مردم نفرستادیم لیکن بیشتر مردم نمى‏ دانند (۲۸)

و مى‏ گویند اگر راست مى‏ گویید این وعده چه وقت است (۲۹)

بگو میعاد شما روزى است که نه ساعتى از آن پس توانید رفت و نه پیشى توانید جست (۳۰)

و کسانى که کافر شدند گفتند نه به این قرآن و نه به آن [توراتى] که پیش از آن است هرگز ایمان نخواهیم آورد و اى کاش بیدادگران را هنگامى که در پیشگاه پروردگارشان ازداشت‏ شده‏ اند مى‏ دیدى [که چگونه] برخى از آنان با برخى [دیگر جدل و] گفتگو مى کنند کسانى که زیردست بودند به کسانى که [ریاست و] برترى داشتند مى‏ گویند اگر شما نبودید قطعا ما مؤمن بودیم (۳۱)

کسانى که [ریاست و] برترى داشتند به کسانى که زیردست بودند مى‏ گویند مگر ما بودیم که شما را از هدایت پس از آنکه به سوى شما آمد بازداشتیم [نه] بلکه خودتان گناهکار بودید (۳۲)

و کسانى که زیردست بودند به کسانى که [ریاست و] برترى داشتند مى‏ گویند [نه] بلکه نیرنگ شب و روز [شما بود] آنگاه که ما را وادار میکردید که به خدا کافر شویم و براى او همتایانى قرار دهیم و هنگامى که عذاب را ببینند پشیمانى خود را آشکار کنند و در گردنهاى کسانى که کافر شده‏ اند غلها مى ‏نهیم آیا جز به سزاى آنچه انجام مى‏ دادند مى ‏رسند (۳۳)

و [ما] در هیچ شهرى هشداردهنده‏ اى نفرستادیم جز آنکه خوشگذرانان آنها گفتند ما به آنچه شما بدان فرستاده شده‏ اید کافریم (۳۴)

و گفتند ما دارایى و فرزندانمان از همه بیشتر است و ما عذاب نخواهیم شد (۳۵)

بگو پروردگار من است که روزى را براى هر کس که بخواهد گشاده یا تنگ مى گرداند لیکن بیشتر مردم نمى‏ دانند (۳۶)

و اموال و فرزندانتان چیزى نیست که شما را به پیشگاه ما نزدیک گرداند مگر کسانى که ایمان آورده و کار شایسته کرده باشند پس براى آنان دو برابر آنچه انجام داده‏ اند پاداش است و آنها در غرفه ‏ها[ى بهشتى] آسوده خاطر خواهند بود (۳۷)

و کسانى که در [ابطال] آیات ما مى ‏کوشند که [ما را به خیال خود] درمانده کنند آنانند که در عذاب احضار مى ‏شوند (۳۸)

بگو در حقیقت پروردگار من است که روزى را براى هر کس از بندگانش که بخواهد گشاده یا براى او تنگ مى‏ گرداند و هر چه را انفاق کردید عوضش را او مى‏ دهد و او بهترین روزى دهندگان است (۳۹)

و [یاد کن] روزى را که همه آنان را محشور مى ‏کند آنگاه به فرشتگان مى‏ فرماید آیا اینها بودند که شما را مى ‏پرستیدند (۴۰)

مى‏ گویند منزهى تو سرپرست ما تویى نه آنها بلکه جنیان را مى ‏پرستیدند بیشترشان به آنها اعتقاد داشتند (۴۱)

اکنون براى یکدیگر سود و زیانى ندارید و به کسانى که ستم کرده‏ اند مى‏ گوییم بچشید عذاب آتشى را که آن را دروغ مى ‏شمردید (۴۲)

و چون آیات تابناک ما بر آنان خوانده مى ‏شود مى‏ گویند این جز مردى نیست که مى‏ خواهد شما را از آنچه پدرانتان مى ‏پرستیدند باز دارد و [نیز] مى‏ گویند این جز دروغى بربافته نیست و کسانى که به حق چون به سویشان آمد کافر شدند مى‏ گویند این جز افسونى آشکار نیست (۴۳)

و ما کتابهایى به آنان نداده بودیم که آن را بخوانند و پیش از تو هشداردهنده‏ اى به سویشان نفرستاده بودیم (۴۴)

و کسانى که پیش از اینان بودند [نیز] تکذیب کردند در حالى که اینان به ده‏یک آنچه بدیشان داده بودیم نرسیده‏ اند [آرى] فرستادگان مرا دروغ شمردند پس چگونه بود کیفر من (۴۵)

بگو من فقط به شما یک اندرز مى‏ دهم که دو دو و به تنهایى براى خدا به پا خیزید سپس بیندیشید که رفیق شما هیچ گونه دیوانگى ندارد او شما را از عذاب سختى که در پیش است جز هشداردهنده‏ اى [بیش] نیست (۴۶)

بگو هر مزدى که از شما خواستم آن از خودتان مزد من جز بر خدا نیست و او بر هر چیزى گواه است (۴۷)

بگو بى‏ گمان پروردگارم حقیقت را القا مى ‏کند [اوست] داناى نهانها (۴۸)

بگو حق آمد و [دیگر] باطل از سر نمى‏ گیرد و برنمى‏ گردد (۴۹)

بگو اگر گمراه شوم فقط به زیان خود گمراه شده‏ ام و اگر هدایت‏ یابم [این از برکت] چیزى است که پروردگارم به سویم وحى مى ‏کند که اوست‏ شنواى نزدیک (۵۰)

و اى کاش مى‏ دیدى هنگامى را که [کافران] وحشت‏زده‏ اند [آنجا که راه] گریزى نمانده است و از جایى نزدیک گرفتار آمده‏ اند (۵۱)

و مى‏ گویند به او ایمان آوردیم و چگونه از جایى [چنین] دور دست‏ یافتن [به ایمان] براى آنان میسر است (۵۲)

و حال آنکه پیش از این منکر او شدند و از جایى دور به نادیده [تیر تهمت] مى‏ افکندند (۵۳)

و میان آنان و میان آنچه [به آرزو] مى‏ خواستند حایلى قرار مى‏ گیرد همان گونه که از دیرباز با امثال ایشان چنین رفت زیرا آنها [نیز] در دودلى سختى بودند (۵۴)