دانلود آهنگ جدید

به نام خداوند رحمتگر مهربان

نازل شدن [این کتاب] از جانب خداى شکست‏ ناپذیر سنجیده‏ کار است (۱)

ما [این] کتاب را به حق به سوى تو فرود آوردیم پس خدا را در حالى که اعتقاد [خود] را براى او خالص‏کننده‏ اى عبادت کن (۲)

آگاه باشید آیین پاک از آن خداست و کسانى که به جاى او دوستانى براى خود گرفته‏ اند [به این بهانه که] ما آنها را جز براى اینکه ما را هر چه بیشتر به خدا نزدیک گردانند نمى ‏پرستیم البته خدا میان آنان در باره آنچه که بر سر آن اختلاف دارند داورى خواهد کرد در قیقت‏ خدا آن کسى را که دروغ‏پرداز ناسپاس است هدایت نمى ‏کند (۳)

اگر خدا مى‏ خواست براى خود فرزندى بگیرد قطعا از [میان] آنچه خلق مى ‏کند آنچه را مى‏ خواست برمى‏ گزید منزه است او اوست‏ خداى یگانه قهار (۴)

آسمانها و زمین را به حق آفرید شب را به روز درمى ‏پیچد و روز را به شب درمى ‏پیچد و آفتاب و ماه را تسخیر کرد هر کدام تا مدتى معین روانند آگاه باش که او همان شکست‏ ناپذیر آمرزنده است (۵)

شما را از نفسى واحد آفرید سپس جفتش را از آن قرار داد و براى شما از دامها هشت قسم پدید آورد شما را در شکمهاى مادرانتان آفرینشى پس از آفرینشى [دیگر] در تاریکیهاى سه گانه [م شیمه و رحم و شکم] خلق کرد این است‏ خدا پروردگار شما فرمانروایى [و حکومت مطلق] از آن اوست‏ خدایى جز او نیست پس چگونه [و کجا از حق] برگردانیده مى ‏شوید (۶)

اگر کفر ورزید خدا از شما سخت بى ‏نیاز است و براى بندگانش کفران را خوش نمى دارد و اگر سپاس دارید آن را براى شما مى ‏پسندد و هیچ بردارنده‏ اى بار [گناه] دیگرى را برنمى دارد آنگاه بازگشت‏ شما به سوى پروردگارتان است و شما را به آنچه میکردید خبر خواهد داد که او به راز دلها داناست (۷)

و چون به انسان آسیبى رسد پروردگارش را در حالى که به سوى او بازگشت‏ کننده است مى‏ خواند سپس چون او را از جانب خود نعمتى عطا کند آن [مصیبتى] را که در رفع آن پیشتر به درگاه او دعا میکرد فراموش مى ‏نماید و براى خدا همتایانى قرار مى‏ دهد تا [خود و دیگران را] از راه او گمراه گرداند بگو به کفرت اندکى برخوردار شو که تو از اهل آتشى (۸)

[آیا چنین کسى بهتر است] یا آن کسى که او در طول شب در سجده و قیام اطاعت [خدا] مى ‏کند [و] از آخرت مى‏ ترسد و رحمت پروردگارش را امید دارد بگو آیا کسانى که مى‏ دانند و کسانى که نمى‏ دانند یکسانند تنها خردمندانند که پندپذیرند (۹)

بگو اى بندگان من که ایمان آورده‏ اید از پروردگارتان پروا بدارید براى کسانى که در این دنیا خوبى کرده‏ اند نیکى خواهد بود و زمین خدا فراخ است بى‏ تردید شکیبایان پاداش خود را بى‏حساب [و] به تمام خواهند یافت (۱۰)

بگو من مامورم که خدا را در حالى که آیینم را براى او خالص گردانیده‏ ام بپرستم (۱۱)

و مامورم که نخستین مسلمانان باشم (۱۲)

بگو من اگر به پروردگارم عصیان ورزم از عذاب روزى هولناک مى‏ ترسم (۱۳)

بگو خدا را مى ‏پرستم در حالى که دینم را براى او بى‏آلایش مى‏ گردانم (۱۴)

پس هر چه را غیر از او مى‏ خواهید بپرستید [ولى به آنان] بگو زیانکاران در حقیقت کسانى‏ اند که به خود و کسانشان در روز قیامت زیان رسانده‏ اند آرى این همان خسران آشکار است (۱۵)

آنها از بالاى سرشان چترهایى از آتش خواهند داشت و از زیر پایشان [نیز] طبق‏هایى [آتشین است] این [کیفرى] است که خدا بندگانش را به آن بیم مى‏ دهد اى بندگان من از من بترسید (۱۶)

و[لى] آنان که خود را از طاغوت به دور مى دارند تا مبادا او را بپرستند و به سوى خدا بازگشته‏ اند آنان را مژده باد پس بشارت ده به آن بندگان من که (۱۷)

به سخن گوش فرامى‏ دهند و بهترین آن را پیروى مى کنند اینانند که خدایشان راه نموده و اینانند همان خردمندان (۱۸)

پس آیا کسى که فرمان عذاب بر او واجب آمده [کجا روى رهایى دارد] آیا تو کسى را که در آتش است مى ‏رهانى (۱۹)

لیکن کسانى که از پروردگارشان پروا داشتند براى ایشان غرفه ‏هایى است که بالاى آنها غرفه ‏هایى [دیگر] بنا شده است نهرها از زیر آن روان است وعده خداست‏ خدا خلاف وعده نمى ‏کند (۲۰)

مگر ندیده‏ اى که خدا از آسمان آبى فرود آورد پس آن را به چشمه ‏هایى که در [طبقات زیرین] زمین است راه داد آنگاه به وسیله آن کشتزارى را که رنگهاى آن گوناگون است بیرون مى ‏آورد سپس خشک مى‏ گردد آنگاه آن را زرد مى ‏بینى سپس خاشاکش مى‏ گرداند قطعا در این [دگرگونیها] براى صاحبان خرد عبرتى است (۲۱)

پس آیا کسى که خدا سینه‏ اش را براى [پذیرش] اسلام گشاده و [در نتیجه] برخوردار از نورى از جانب پروردگارش مى‏ باشد [همانند فرد تاریکدل است] پس واى بر آنان که از سخت‏ دلى یاد خدا نمى کنند اینانند که در گمراهى آشکارند (۲۲)

خدا زیباترین سخن را [به صورت] کتابى متشابه متضمن وعد و وعید نازل کرده است آنان که از پروردگارشان مى‏ هراسند پوست بدنشان از آن به لرزه مى‏ افتد سپس پوستشان و دلشان به یاد خدا نرم مى‏ گردد این است هدایت‏ خدا هر که را بخواهد به آن راه نماید و هر که را خدا گمراه کند او را راهبرى نیست (۲۳)

پس آیا آن کس که [به جاى دستها] با چهره خود گزند عذاب را روز قیامت دفع مى ‏کند [مانند کسى است که از عذاب ایمن است] و به ستمگران گفته مى ‏شود آنچه را که دستاوردتان بوده است بچشید (۲۴)

کسانى [هم] که پیش از آنان بودند به تکذیب پرداختند و از آنجا که حدس نمى‏ زدند عذاب برایشان آمد (۲۵)

پس خدا در زندگى دنیا رسوایى را به آنان چشانید و اگر مى‏ دانستند قطعا عذاب آخرت بزرگتر است (۲۶)

و در این قرآن از هر گونه مثلى براى مردم آوردیم باشد که آنان پندگیرند (۲۷)

قرآنى عربى بى‏ هیچ کژى باشد که آنان راه تقوا پویند (۲۸)

خدا مثلى زده است مردى است که چند خواجه ناسازگار در [مالکیت] او شرکت دارند [و هر یک او را به کارى مى‏ گمارند] و مردى است که تنها فرمانبر یک مرد است آیا این دو در مثل یکسانند سپاس خداى را [نه] بلکه بیشترشان نمى‏ دانند (۲۹)

قطعا تو خواهى مرد و آنان [نیز] خواهند مرد (۳۰)

سپس شما روز قیامت پیش پروردگارتان مجادله خواهید کرد (۳۱)

پس کیست ‏ستمگرتر از آن کس که بر خدا دروغ بست و [سخن] راست را چون به سوى او آمد دروغ پنداشت آیا جاى کافران در جهنم نیست (۳۲)

و آن کس که راستى آورد و آن را باور نمود آنانند که خود پرهیزگارانند (۳۳)

براى آنان هر چه بخواهند پیش پروردگارشان خواهد بود این است پاداش نیکوکاران (۳۴)

تا خدا بدترین عملى را که کرده‏ اند از ایشان بزداید و آنان را به بهترین کارى که میکرده‏ اند پاداش دهد (۳۵)

آیا خدا کفایت‏ کننده بنده‏ اش نیست و [کافران] تو را از آنها که غیر اویند مى‏ ترسانند و هر که را خدا گمراه گرداند برایش راهبرى نیست (۳۶)

و هر که را خدا هدایت کند گمراه‏ کننده‏ اى ندارد مگر خدا نیست که نیرومند کیفرخواه است (۳۷)

و اگر از آنها بپرسى چه کسى آسمانها و زمین را خلق کرده قطعا خواهند گفت‏ خدا بگو [هان] چه تصور مى ‏کنید اگر خدا بخواهد صدمه‏ اى به من برساند آیا آنچه را به جاى خدا مى‏ خوانید مى‏ توانند صدمه او را برطرف کنند یا اگر او رحمتى براى من اراده کند آیا آنها مى‏ توانند رحمتش را بازدارند بگو خدا مرا بس است اهل توکل تنها بر او توکل مى کنند (۳۸)

بگو اى قوم من شما بر حسب امکانات خود عمل کنید من [نیز] عمل مى ‏کنم‏پس به زودى خواهید دانست (۳۹)

[که] چه کس را عذابى که رسوایش کند خواهد آمد و عذابى پایدار بر او نازل مى ‏شود (۴۰)

ما این کتاب را براى [رهبرى] مردم به حق بر تو فروفرستادیم پس هر کس هدایت ‏شود به سود خود اوست و هر کس بیراهه رود تنها به زیان خودش گمراه مى ‏شود و تو بر آنها وکیل نیستى (۴۱)

خدا روح مردم را هنگام مرگشان به تمامى باز مى‏ ستاند و [نیز] روحى را که در [موقع] خوابش نمرده است [قبض مى ‏کند] پس آن [نفسى] را که مرگ را بر او واجب کرده نگاه مى دارد و آن دیگر [نفسها] را تا هنگامى معین [به سوى زندگى دنیا] بازپس مى‏ فرستد قطعا در این [امر] براى مردمى که مى‏ اندیشند نشانه‏ هایى [از قدرت خدا]ست (۴۲)

آیا غیر از خدا شفاعتگرانى براى خود گرفته‏ اند بگو آیا هر چند اختیار چیزى را نداشته باشند و نیندیشند (۴۳)

بگو شفاعت‏ یکسره از آن خداست فرمانروایى آسمانها و زمین خاص اوست‏ سپس به سوى او باز گردانیده مى ‏شوید (۴۴)

و چون خدا به تنهایى یاد شود دلهاى کسانى که به آخرت ایمان ندارند منزجر مى‏ گردد و چون کسانى غیر از او یاد شوند بناگاه آنان شادمانى مى کنند (۴۵)

بگو بار الها اى پدیدآورنده آسمانها و زمین [اى] داناى نهان و آشکار تو خود در میان بندگانت بر سر آنچه اختلاف میکردند داورى مى ‏کنى (۴۶)

و اگر آنچه در زمین است‏ یکسره براى کسانى که ظلم کرده‏ اند باشد و نظیرش [نیز] با آن باشد قطعا [همه] آن را براى رهایى خودشان از سختى عذاب روز قیامت‏ خواهند داد و آنچه تصور[ش را] نمیکردند از جانب خدا بر ایشان آشکار مى‏ گردد (۴۷)

و [نتیجه] گناهانى که مرتکب شده‏ اند برایشان ظاهر مى ‏شود و آنچه را که بدان ریشخند میکردند آنها را فرا مى‏ گیرد (۴۸)

و چون انسان را آسیبى رسد ما را فرا مى‏ خواند سپس چون نعمتى از جانب خود به او عطا کنیم مى‏ گوید تنها آن را به دانش خود یافته‏ ام نه چنان است‏بلکه آن آزمایشى است ولى بیشترشان نمى‏ دانند (۴۹)

قطعا کسانى که پیش از آنان بودند [نیز] این [سخن] را گفتند و آنچه به دست آورده بودند کارى برایشان نکرد (۵۰)

تا [آنکه] کیفر آنچه مرتکب شده بودند بدیشان رسید و کسانى از این [گروه] که ستم کرده‏ اند به زودى نتایج‏سوء آنچه مرتکب شده‏ اند بدیشان خواهد رسید و آنان درمانده‏ کننده [ما] نیستند (۵۱)

آیا ندانسته‏ اند که خداست که روزى را براى هر کس که بخواهد گشاده یا تنگ مى‏ گرداند قطعا در این [اندازه‏ گیرى] براى مردمى که ایمان دارند نشانه‏ هایى [از حکمت] است (۵۲)

بگو اى بندگان من که بر خویشتن زیاده‏ روى روا داشته‏ اید از رحمت‏ خدا نومید مشوید در حقیقت ‏خدا همه گناهان را مى ‏آمرزد که او خود آمرزنده مهربان است (۵۳)

و پیش از آنکه شما را عذاب در رسد و دیگر یارى نشوید به سوى پروردگارتان بازگردید و تسلیم او شوید (۵۴)

و پیش از آنکه به طور ناگهانى و در حالى که حدس نمى‏ زنید شما را عذاب دررسد نیکوترین چیزى را که از جانب پروردگارتان به سوى شما نازل آمده است پیروى کنید (۵۵)

تا آنکه [مبادا] کسى بگوید دریغا بر آنچه در حضور خدا کوتاهى ورزیدم بى‏ تردید من از ریشخندکنندگان بودم (۵۶)

یا بگوید اگر خدایم هدایت میکرد مسلما از پرهیزگاران بودم (۵۷)

یا چون عذاب را ببیند بگوید کاش مرا برگشتى بود تا از نیکوکاران مى ‏شدم (۵۸)

[به او گویند] آرى نشانه‏ هاى من بر تو آمد و آنها را تکذیب کردى و تکبر ورزیدى و از [جمله] کافران شدى (۵۹)

و روز قیامت کسانى را که بر خدا دروغ بسته‏ اند رو سیاه مى ‏بینى آیا جاى سرکشان در جهنم نیست (۶۰)

و خدا کسانى را که تقوا پیشه کرده‏ اند به [پاس] کارهایى که مایه رستگاری‏شان بوده نجات مى‏ دهد عذاب به آنان نمى ‏رسد و غمگین نخواهند گردید (۶۱)

خدا آفریدگار هر چیزى است و اوست که بر هر چیز نگهبان است (۶۲)

کلیدهاى آسمان و زمین از آن اوست و کسانى که نشانه‏ هاى خدا را انکار کردند آنانند که زیانکارانند (۶۳)

بگو اى نادانان آیا مرا وادار مى ‏کنید که جز خدا را بپرستم (۶۴)

و قطعا به تو و به کسانى که پیش از تو بودند وحى شده است اگر شرک ورزى حتما کردارت تباه و مسلما از زیانکاران خواهى شد (۶۵)

بلکه خدا را بپرست و از سپاسگزاران باش (۶۶)

و خدا را آنچنان که باید به بزرگى نشناخته‏ اند و حال آنکه روز قیامت زمین یکسره در قبضه [قدرت] اوست و آسمانها در پیچیده به دست اوست او منزه است و برتر است از آنچه [با وى] شریک مى‏ گردانند (۶۷)

و در صور دمیده مى ‏شود پس هر که در آسمانها و هر که در زمین است بیهوش درمى‏ افتد مگر کسى که خدا بخواهد سپس بار دیگر در آن دمیده مى ‏شود و بناگاه آنان بر پاى ایستاده مى ‏نگرند (۶۸)

و زمین به نور پروردگارش روشن گردد و کارنامه [اعمال در میان] نهاده شود و پیامبران و شاهدان را بیاورند و میانشان به حق داورى گردد و مورد ستم قرار نگیرند (۶۹)

و هر کسى [نتیجه] آنچه انجام داده است به تمام بیابد و او به آنچه مى کنند داناتر است (۷۰)

و کسانى که کافر شده‏ اند گروه گروه به سوى جهنم رانده شوند تا چون بدان رسند درهاى آن [به رویشان] گشوده گردد و نگهبانانش به آنان گویند مگر فرستادگانى از خودتان بر شما نیامدند که آیات پروردگارتان را بر شما بخوانند و به دیدار چنین روزى شما را هشدار دهند گویند چرا ولى فرمان عذاب بر کافران واجب آمد (۷۱)

و گفته شود از درهاى دوزخ درآیید جاودانه در آن بمانید وه چه بد [جایى] است جاى سرکشان (۷۲)

و کسانى که از پروردگارشان پروا داشته‏ اند گروه گروه به سوى بهشت‏ سوق داده شوند تا چون بدان رسند و درهاى آن [به رویشان] گشوده گردد و نگهبانان آن به ایشان گویند سلام بر شما خوش آمدید در آن درآیید [و] جاودانه [بمانید] (۷۳)

و گویند سپاس خدایى را که وعده‏ اش را بر ما راست گردانید و سرزمین [بهشت] را به ما میراث داد از هر جاى آن باغ [پهناور] که بخواهیم جاى مى‏ گزینیم چه نیک است پاداش عمل‏کنندگان (۷۴)

و فرشتگان را مى ‏بینى که پیرامون عرش به ستایش پروردگار خود تسبیح مى‏ گویند و میانشان به حق داورى مى‏ گردد و گفته مى ‏شود سپاس ویژه پروردگار جهانیان است (۷۵)