دانلود آهنگ جدید

به نام خداوند رحمتگر مهربان

الف لام میم (۱)

این است آیات کتاب حکمت‏ آموز (۲)

[که] براى نیکوکاران رهنمود و رحمتى است (۳)

[همان] کسانى که نماز برپا مى دارند و زکات مى‏ دهند و [هم] ایشانند که به آخرت یقین دارند (۴)

آنانند که از جانب پروردگارشان از هدایت برخوردارند و ایشانند که رستگارانند (۵)

و برخى از مردم کسانى‏ اند که سخن بیهوده را خریدارند تا [مردم را] بى[هیچ] دانشى از راه خدا گمراه کنند و [راه خدا] را به ریشخند گیرند براى آنان عذابى خوارکننده خواهد بود (۶)

و چون آیات ما بر او خوانده شود با نخوت روى برمى‏ گرداند چنانکه گویى آن را نشنیده [یا] گویى در گوشهایش سنگینى است پس او را از عذابى پر درد خبر ده (۷)

در حقیقت کسانى که ایمان آورده و کارهاى شایسته کرده‏ اند باغهاى پر نعمت‏ خواهند داشت (۸)

که در آن جاودان مى‏ مانند وعده خداست که حق است و هموست‏ شکست‏ ناپذیر سنجیده‏ کار (۹)

آسمانها را بى‏ هیچ ستونى که آن را ببینید خلق کرد و در زمین کوههاى استوار بیفکند تا [مبادا زمین] شما را بجنباند و در آن از هر گونه جنبنده‏ اى پراکنده گردانید و از آسمان آبى فرو فرستادیم و از هر نوع [گیاه] نیکو در آن رویانیدیم (۱۰)

این خلق خداست [اینک] به من نشان دهید کسانى که غیر از اویند چه آفریده‏ اند [هیچ] بلکه ستمگران در گمراهى آشکارند (۱۱)

و به راستى لقمان را حکمت دادیم که خدا را سپاس بگزار و هر که سپاس بگزارد تنها براى خود سپاس مى‏ گزارد و هر کس کفران کند در حقیقت ‏خدا بى ‏نیاز ستوده است (۱۲)

و [یاد کن] هنگامى را که لقمان به پسر خویش در حالى که وى او را اندرز مى‏ داد گفت اى پسرک من به خدا شرک میاور که به راستى شرک ستمى بزرگ است (۱۳)

و انسان را در باره پدر و مادرش سفارش کردیم مادرش به او باردار شد سستى بر روى سستى و از شیر باز گرفتنش در دو سال است [آرى به او سفارش کردیم] که شکرگزار من و پدر و مادرت باش که بازگشت [همه] به سوى من است (۱۴)

و اگر تو را وادارند تا در باره چیزى که تو را بدان دانشى نیست به من شرک ورزى از آنان فرمان مبر و[لى] در دنیا به خوبى با آنان معاشرت کن و راه کسى را پیروى کن که توبه‏ کنان به سوى من بازمى‏ گردد و [سرانجام] بازگشت‏ شما به سوى من است و از [حقیقت] آنچه انجام مى‏ دادید شما را با خبر خواهم کرد (۱۵)

اى پسرک من اگر [عمل تو] هموزن دانه خردلى و در تخته ‏سنگى یا در آسمانها یا در زمین باشد خدا آن را مى ‏آورد که خدا بس دقیق و آگاه است (۱۶)

اى پسرک من نماز را برپا دار و به کار پسندیده وادار و از کار ناپسند باز دار و بر آسیبى که بر تو وارد آمده است‏ شکیبا باش این [حاکى] از عزم [و اراده تو در] امور است (۱۷)

و از مردم [به نخوت] رخ برمتاب و در زمین خرامان راه مرو که خدا خودپسند لافزن را دوست نمى دارد (۱۸)

و در راه‏ رفتن خود میانه‏ رو باش و صدایت را آهسته ‏ساز که بدترین آوازها بانگ خران است (۱۹)

آیا ندانسته‏ اید که خدا آنچه را که در آسمانها و آنچه را که در زمین است مسخر شما ساخته و نعمتهاى ظاهر و باطن خود را بر شما تمام کرده است و برخى از مردم در باره خدا بى[آنکه] دانش و رهنمود و کتابى روشن [داشته باشند] به مجادله برمى ‏خیزند (۲۰)

و چون به آنان گفته شود آنچه را که خدا نازل کرده پیروى کنید مى‏ گویند [نه] بلکه آنچه که پدرانمان را بر آن یافته‏ ایم پیروى مى ‏کنیم آیا هر چند شیطان آنان را به سوى عذاب سوزان فرا خواند (۲۱)

و هر کس خود را در حالى که نیکوکار باشد تسلیم خدا کند قطعا در ریسمان استوارترى چنگ درزده و فرجام کارها به سوى خداست (۲۲)

و هر کس کفر ورزد نباید کفر او تو را غمگین گرداند بازگشتشان به سوى ماست و به [حقیقت] آنچه کرده‏ اند آگاهشان خواهیم کرد در حقیقت ‏خدا به راز دلها داناست (۲۳)

[ما] آنان را اندکى برخوردار مى‏ سازیم سپس ایشان را در عذابى پر فشار درمانده مى ‏کنیم (۲۴)

و اگر از آنها بپرسى چه کسى آسمانها و زمین را آفریده است مسلما خواهند گفت‏ خدا بگو ستایش از آن خداست ولى بیشترشان نمى‏ دانند (۲۵)

آنچه در آسمانها و زمین است از آن خداست در حقیقت ‏خدا همان بى ‏نیاز ستوده[صفات] است (۲۶)

و اگر آن چه درخت در زمین است قلم باشد و دریا را هفت دریاى دیگر به یارى آید سخنان خدا پایان نپذیرد قطعا خداست که شکست‏ ناپذیر حکیم است (۲۷)

آفرینش و برانگیختن شما [در نزد ما] جز مانند [آفرینش] یک تن نیست که خدا شنواى بیناست (۲۸)

آیا ندیده‏ اى که خدا شب را در روز درمى ‏آورد و روز را [نیز] در شب درمى ‏آورد و آفتاب و ماه را تسخیر کرده است [که] هر یک تا وقت معلومى روانند و [نیز] خدا به آنچه مى ‏کنید آگاه است (۲۹)

این[ها همه] دلیل آن است که خدا خود حق است و غیر از او هر چه را که مى‏ خوانند باطل است و خدا همان بلندمرتبه بزرگ است (۳۰)

آیا ندیده‏ اى که کشتیها به نعمت‏ خدا در دریا روان مى‏ گردند تا برخى از نشانه‏ هاى [قدرت] خود را به شما بنمایاند قطعا در این [قدرت نمایى] براى هر شکیباى سپاسگزارى نشانه‏ هاست (۳۱)

و چون موجى کوه‏ آسا آنان را فرا گیرد خدا را بخوانند و اعتقاد [خود] را براى او خالص گردانند و[لى] چون نجاتشان داد و به خشکى رساند برخى از آنان میانه‏ رو هستند و نشانه‏ هاى ما را جز هر خائن ناسپاسگزارى انکار نمى ‏کند (۳۲)

اى مردم از پروردگارتان پروا بدارید و بترسید از روزى که هیچ پدرى به کار فرزندش نمى ‏آید و هیچ فرزندى [نیز] به کار پدرش نخواهد آمد آرى وعده خدا حق است زنهار تا این زندگى دنیا شما را نفریبد و زنهار تا شیطان شما را مغرور نسازد (۳۳)

در حقیقت ‏خداست که علم [به] قیامت نزد اوست و باران را فرو مى‏ فرستد و آنچه را که در رحمهاست مى‏ داند و کسى نمى‏ داند فردا چه به دست مى ‏آورد و کسى نمى‏ داند در کدامین سرزمین مى‏ میرد در حقیقت ‏خداست [که] داناى آگاه است (۳۴)