دانلود آهنگ جدید

به نام خداوند رحمتگر مهربان

ما تو را پیروزى بخشیدیم [چه] پیروزى درخشانى (۱)

تا خداوند از گناه گذشته و آینده تو درگذرد و نعمت‏ خود را بر تو تمام گرداند و تو را به راهى راست هدایت کند (۲)

و تو را به نصرتى ارجمند یارى نماید (۳)

اوست آن کس که در دلهاى مؤمنان آرامش را فرو فرستاد تا ایمانى بر ایمان خود بیفزایند و سپاهیان آسمانها و زمین از آن خداست و خدا همواره داناى سنجیده‏ کار است (۴)

تا مردان و زنانى را که ایمان آورده‏ اند در باغهایى که از زیر [درختان] آن جویبارها روان است درآورد و در آن جاویدان بدارد و بدیهایشان را از آنان بزداید و این [فرجام نیک] در پیشگاه خدا کامیابى بزرگى است (۵)

و [تا] مردان و زنان نفاق‏پیشه و مردان و زنان مشرک را که به خدا گمان بد برده‏ اند عذاب کند بد زمانه بر آنان باد و خدا بر ایشان خشم نموده و لعتشان کرده و جهنم را براى آنان آماده گردانیده و [چه] بد سرانجامى است (۶)

و سپاهیان آسمانها و زمین از آن خداست و خدا همواره شکست‏ ناپذیر سنجیده‏ کار است (۷)

[اى پیامبر] ما تو را [به سمت] گواه و بشارتگر و هشداردهنده‏ اى فرستادیم (۸)

تا به خدا و فرستاده‏ اش ایمان آورید و او را یارى کنید و ارجش نهید و [خدا] را بامدادان و شامگاهان به پاکى بستایید (۹)

در حقیقت کسانى که با تو بیعت مى کنند جز این نیست که با خدا بیعت مى کنند دست ‏خدا بالاى دستهاى آنان است پس هر که پیمان‏شکنى کند تنها به زیان خود پیمان مى ‏شکند و هر که بر آنچه با خدا عهد بسته وفادار بماند به زودى خدا پاداشى بزرگ به او مى ‏بخشد (۱۰)

برجاى‏ ماندگان بادیه‏ نشین به زودى به تو خواهند گفت اموال ما و کسانمان ما را گرفتار کردند براى ما آمرزش بخواه چیزى را که در دلهایشان نیست بر زبان خویش مى ‏رانند بگو اگر خدا بخواهد به شما زیانى یا سودى برساند چه کسى در برابر او براى شما اختیار چیزى را دارد بلکه [این] خداست که به آنچه مى ‏کنید همواره آگاه است (۱۱)

[نه چنان بود] بلکه پنداشتید که پیامبر و مؤمنان هرگز به خانمان خود بر نخواهند گشت و این [پندار] در دلهایتان نمودى خوش یافت و گمان بد کردید و شما مردمى در خور هلاکت بودید (۱۲)

و هر کس به خدا و پیامبر او ایمان نیاورده است [بداند که] ما براى کافران آتشى سوزان آماده کرده‏ ایم (۱۳)

و فرمانروایى آسمانها و زمین از آن خداست هر که را بخواهد مى ‏بخشاید و هر که را بخواهد عذاب مى ‏کند و خدا همواره آمرزنده مهربان است (۱۴)

چون به [قصد] گرفتن غنایم روانه شدید به زودى برجاى‏ ماندگان خواهند گفت بگذارید ما [هم] به دنبال شما بیاییم [این گونه] مى‏ خواهند دستور خدا را دگرگون کنند بگو هرگز از پى ما نخواهید آمد آرى خدا از پیش در باره شما چنین فرموده پس به زودى خواهند گفت [نه] بلکه بر ما رشگ مى ‏برید [نه چنین است] بلکه جز اندکى درنمى‏ یابند (۱۵)

به برجاى‏ ماندگان بادیه‏ نشین بگو به زودى به سوى قومى سخت زورمند دعوت خواهید شد که با آنان بجنگید یا اسلام آورند پس اگر فرمان برید خدا شما را پاداش نیک مى ‏بخشد و اگر همچنان که پیشتر پشت کردید [باز هم] روى بگردانید شما را به عذابى پردرد معذب مى دارد (۱۶)

بر نابینا گناهى نیست و بر لنگ گناهى نیست و بر بیمار گناهى نیست [که در جهاد شرکت نکنند] و هر کس خدا و پیامبر او را فرمان برد وى را در باغهایى که از زیر [درختان] آن نهرهایى روان است درمى ‏آورد و هر کس روى برتابد به عذابى دردناک معذبش مى دارد (۱۷)

به راستى خدا هنگامى که مؤمنان زیر آن درخت با تو بیعت میکردند از آنان خشنود شد و آنچه در دلهایشان بود بازشناخت و بر آنان آرامش فرو فرستاد و پیروزى نزدیکى به آنها پاداش داد (۱۸)

و [نیز] غنیمتهاى فراوانى خواهند گرفت و خدا همواره نیرومند سنجیده‏ کار است (۱۹)

و خدا به شما غنیمتهاى فراوان [دیگرى] وعده داده که به زودى آنها را خواهید گرفت و این [پیروزى] را براى شما پیش انداخت و دستهاى مردم را از شما کوتاه ساخت و تا براى مؤمنان نشانه‏ اى باشد و شما را به راه راست هدایت کند (۲۰)

و [غنیمتهاى] دیگر[ى نیز هست] که شما بر آنها دست نیافته‏ اید [و] خدا بر آنها نیک احاطه دارد و همواره خداوند بر هر چیزى تواناست (۲۱)

و اگر کسانى که کافر شدند به جنگ با شما برخیزند قطعا پشت‏ خواهند کرد و دیگر یار و یاورى نخواهند یافت (۲۲)

سنت الهى از پیش همین بوده و در سنت الهى هرگز تغییرى نخواهى یافت (۲۳)

و اوست همان کسى که در دل مکه پس از پیروزکردن شما بر آنان دستهاى آنها را از شما و دستهاى شما را از ایشان کوتاه گردانید و خدا به آنچه مى ‏کنید همواره بیناست (۲۴)

آنها بودند که کفر ورزیدند و شما را از مسجد الحرام بازداشتند و نگذاشتند قربانى [شما] که بازداشته شده بود به محلش برسد و اگر [در مکه] مردان و زنان با ایمانى نبودند که [ممکن بود] بى‏آنکه آنان را بشناسید ندانسته پایمالشان کنید و تاوانشان بر شما بماند [فرمان حمله به مکه مى‏ دادیم] تا خدا هر که را بخواهد در جوار رحمت‏ خویش درآورد اگر [کافر و مؤمن] از هم متمایز مى ‏شدند قطعا کافران را به عذاب دردناکى معذب مى‏ داشتیم (۲۵)

آنگاه که کافران در دلهاى خود تعصب [آن هم] تعصب جاهلیت ورزیدند پس خدا آرامش خود را بر فرستاده خویش و بر مؤمنان فرو فرستاد و آرمان تقوا را ملازم آنان ساخت و [در واقع] آنان به [رعایت] آن [آرمان] سزاوارتر و شایسته [اتصاف به] آن بودند و خدا همواره بر هر چیزى داناست (۲۶)

حقا خدا رؤیاى پیامبر خود را تحقق بخشید [که دیده بود] شما بدون شک به خواست‏ خدا در حالى که سر تراشیده و موى [و ناخن] کوتاه کرده‏ اید با خاطرى آسوده در مسجد الحرام درخواهید آمد خدا آنچه را که نمى‏ دانستید دانست و غیر از این پیروزى نزدیکى [براى شما] قرار داد (۲۷)

اوست کسى که پیامبر خود را به [قصد] هدایت با آیین درست روانه ساخت تا آن را بر تمام ادیان پیروز گرداند و گواه‏ بودن خدا کفایت مى ‏کند (۲۸)

محمد [ص] پیامبر خداست و کسانى که با اویند بر کافران سختگیر [و] با همدیگر مهربانند آنان را در رکوع و سجود مى ‏بینى فضل و خشنودى خدا را خواستارند علامت [مشخصه] آنان بر اثر سجود در چهره ‏هایشان است این صفت ایشان است در تورات و مثل آنها در انجیل چون کشته‏ اى است که جوانه خود برآورد و آن را مایه دهد تا ستبر شود و بر ساقه ‏هاى خود بایستد و دهقانان را به شگفت آورد تا از [انبوهى] آنان [خدا] کافران را به خشم دراندازد خدا به کسانى از آنان که ایمان آورده و کارهاى شایسته کرده‏ اند آمرزش و پاداش بزرگى وعده داده‏ است (۲۹)