دانلود آهنگ جدید

به نام خداوند رحمتگر مهربان

حاء میم (۱)

فرو فرستادن این کتاب از جانب خداى ارجمند داناست (۲)

[که] گناه‏ بخش و توبه‏ پذیر [و] سخت‏ کیفر [و] فراخ‏نعمت است‏ خدایى جز او نیست بازگشت به سوى اوست (۳)

جز آنهایى که کفر ورزیدند [کسى] در آیات خدا ستیزه نمى ‏کند پس رفت و آمدشان در شهرها تو را دستخوش فریب نگرداند (۴)

پیش از اینان قوم نوح و بعد از آنان دسته ‏هاى مخالف [دیگر] به تکذیب پرداختند و هر امتى آهنگ فرستاده خود را کردند تا او را بگیرند و به [وسیله] باطل جدال نمودند تا حقیقت را با آن پایمال کنند پس آنان را فرو گرفتم آیا چگونه بود کیفر من (۵)

و بدین سان فرمان پروردگارت در باره کسانى که کفر ورزیده بودند به حقیقت پیوست که ایشان همدمان آتش خواهند بود (۶)

کسانى که عرش [خدا] را حمل مى کنند و آنها که پیرامون آنند به سپاس پروردگارشان تسبیح مى‏ گویند و به او ایمان دارند و براى کسانى که گرویده‏ اند طلب آمرزش مى کنند پروردگارا رحمت و دانش [تو بر] هر چیز احاطه دارد کسانى را که توبه کرده و راه تو را دنبال کرده‏ اند ببخش و آنها را از عذاب آتش نگاه دار (۷)

پروردگارا آنان را در باغهاى جاوید که وعده‏ شان داده‏ اى با هر که از پدران و همسران و فرزندانشان که به صلاح آمده‏ اند داخل کن زیرا تو خود ارجمند و حکیمى (۸)

و آنان را از بدیها نگاه دار و هر که را در آن روز از بدیها حفظ کنى البته رحمتش کرده‏ اى و این همان کامیابى بزرگ است (۹)

کسانى که کافر بوده‏ اند مورد ندا قرار مى‏ گیرند که قطعا دشمنى خدا از دشمنى شما نسبت به همدیگر سخت‏ تر است آنگاه که به سوى ایمان فرا خوانده مى ‏شدید و انکار مى ‏ورزیدید (۱۰)

مى‏ گویند پروردگارا دو بار ما را به مرگ رسانیدى و دو بار ما را زنده گردانیدى به گناهانمان اعتراف کردیم پس آیا راه بیرون‏شدنى [از آتش] هست (۱۱)

این [کیفر] از آن روى براى شماست که چون خدا به تنهایى خوانده مى ‏شد کفر مى ‏ورزیدید و چون به او شرک آورده مى ‏شد آن را باور میکردید پس [امروز] فرمان از آن خداى والاى بزرگ است (۱۲)

اوست آن کس که نشانه‏ هاى خود را به شما مى ‏نمایاند و براى شما از آسمان روزى مى‏ فرستد و جز آن کس که توبه‏ کار است [کسى] پند نمى‏ گیرد (۱۳)

پس خدا را پاکدلانه فرا خوانید هر چند ناباوران را ناخوش افتد (۱۴)

بالابرنده درجات خداوند عرش به هر کس از بندگانش که خواهد آن روح [=فرشته] را به فرمان خویش مى‏ فرستد تا [مردم را] از روز ملاقات [با خدا] بترساند (۱۵)

آن روز که آنان ظاهر گردند چیزى از آنها بر خدا پوشیده نمى‏ ماند امروز فرمانروایى از آن کیست از آن خداوند یکتاى قهار است (۱۶)

امروز هر کسى به [موجب] آنچه انجام داده است کیفر مى‏ یابد امروز ستمى نیست آرى خدا زودشمار است (۱۷)

و آنها را از آن روز قریب[الوقوع] بترسان آنگاه که جانها به گلوگاه مى ‏رسد در حالى که اندوه خود را فرو مى ‏خورند براى ستمگران نه یارى است و نه شفاعتگرى که مورد اطاعت باشد (۱۸)

[خدا] نگاههاى دزدانه و آنچه را که دلها نهان مى دارند مى‏ داند (۱۹)

و خداست که به حق داورى مى ‏کند و کسانى را که در برابر او مى‏ خوانند [عاجزند و] به چیزى داورى نمى کنند در حقیقت ‏خداست که خود شنواى بیناست (۲۰)

آیا در زمین نگردیده‏ اند تا ببینند فرجام کسانى که پیش از آنها [زیسته]اند چگونه بوده است آنها از ایشان نیرومندتر [بوده] و آثار [پایدارترى] در روى زمین [از خود باقى گذاشتند] با این همه خدا آنان را به کیفر گناهانشان گرفتار کرد و در برابر خدا حمایتگرى نداشتند (۲۱)

این [کیفر] از آن روى بود که پیامبرانشان دلایل آشکار برایشان مى ‏آوردند ولى [آنها] انکار میکردند پس خدا [گریبان] آنها را گرفت زیرا او نیرومند سخت‏ کیفر است (۲۲)

و به یقین موسى را با آیات خود و حجتى آشکار فرستادیم (۲۳)

به سوى فرعون و هامان و قارون [اما آنان] گفتند افسونگرى شیاد است (۲۴)

پس وقتى حقیقت را از جانب ما براى آنان آورد گفتند پسران کسانى را که با او ایمان آورده‏ اند بکشید و زنانشان را زنده بگذارید و[لى] نیرنگ کافران جز در گمراهى نیست (۲۵)

و فرعون گفت مرا بگذارید موسى را بکشم تا پروردگارش را بخواند من مى‏ ترسم آیین شما را تغییر دهد یا در این سرزمین فساد کند (۲۶)

و موسى گفت من از هر متکبرى که به روز حساب عقیده ندارد به پروردگار خود و پروردگار شما پناه برده‏ ام (۲۷)

و مردى مؤمن از خاندان فرعون که ایمان خود را نهان مى‏ داشت گفت آیا مردى را مى ‏کشید که مى‏ گوید پروردگار من خداست و مسلما براى شما از جانب پروردگارتان دلایل آشکارى آورده و اگر دروغگو باشد دروغش به زیان اوست و اگر راستگو باشد برخى از آنچه به شما وعده مى‏ دهد به شما خواهد رسید چرا که خدا کسى را که افراطکار دروغزن باشد هدایت نمى ‏کند (۲۸)

اى قوم من امروز فرمانروایى از آن شماست [و] در این سرزمین مسلطید و[لى] چه کسى ما را از بلاى خدا اگر به ما برسد حمایت‏ خواهد کرد فرعون گفت‏جز آنچه مى ‏بینم به شما نمى ‏نمایم و شما را جز به راه راست راهبر نیستم (۲۹)

و کسى که ایمان آورده بود گفت اى قوم من من از [روزى] مثل روز دسته ‏ها[ى مخالف خدا] بر شما مى‏ ترسم (۳۰)

[از سرنوشتى] نظیر سرنوشت قوم نوح و عاد و ثمود و کسانى که پس از آنها [آمدند] و [گرنه] خدا بر بندگان [خود] ستم نمى‏ خواهد (۳۱)

و اى قوم من من بر شما از روزى که مردم یکدیگر را [به یارى هم] ندا درمى‏ دهند بیم دارم (۳۲)

روزى که پشت‏ کنان [به عنف] بازمى‏ گردید براى شما در برابر خدا هیچ حمایتگرى نیست و هر که را خدا گمراه کند او را راهبرى نیست (۳۳)

و به یقین یوسف پیش از این دلایل آشکار براى شما آورد و از آنچه براى شما آورد همواره در تردید بودید تا وقتى که از دنیا رفت گفتید خدا بعد از او هرگز فرستاده‏ اى را برنخواهد انگیخت این گونه خدا هر که را افراطگر شکاک است بى راه مى‏ گذارد (۳۴)

کسانى که در باره آیات خدا بدون حجتى که براى آنان آمده باشد مجادله مى کنند [این ستیزه] در نزد خدا و نزد کسانى که ایمان آورده‏ اند [مایه] عداوت بزرگى است این گونه خدا بر دل هر متکبر و زورگویى مهر مى ‏نهد (۳۵)

و فرعون گفت اى هامان براى من کوشکى بلند بساز شاید من به آن راهها برسم (۳۶)

راههاى [دستیابى به] آسمانها تا از خداى موسى اطلاع حاصل کنم و من او را سخت دروغپرداز مى ‏پندارم و این گونه براى فرعون زشتى کارش آراسته شد و از راه [راست] بازماند و نیرنگ فرعون جز به تباهى نینجامید (۳۷)

و آن کس که ایمان آورده بود گفت اى قوم من مرا پیروى کنید تا شما را به راه درست هدایت کنم (۳۸)

اى قوم من این زندگى دنیا تنها کالایى [ناچیز] است و در حقیقت آن آخرت است که سراى پایدار است (۳۹)

هر که بدى کند جز به مانند آن کیفر نمى‏ یابد و هر که کار شایسته کند چه مرد باشد یا زن در حالى که ایمان داشته باشد در نتیجه آنان داخل بهشت مى ‏شوند و در آنجا بى‏حساب روزى مى‏ یابند (۴۰)

و اى قوم من چه شده است که من شما را به نجات فرا مى‏ خوانم و [شما] مرا به آتش فرا مى‏ خوانید (۴۱)

مرا فرا مى‏ خوانید تا به خدا کافر شوم و چیزى را که بدان علمى ندارم با او شریک گردانم و من شما را به سوى آن ارجمند آمرزنده دعوت مى ‏کنم (۴۲)

آنچه مرا به سوى آن دعوت مى ‏کنید به ناچار نه در دنیا و نه در آخرت [درخور] خواندن نیست و در حقیقت برگشت ما به سوى خداست و افراطگران همدمان آتشند (۴۳)

پس به زودى آنچه را به شما مى‏ گویم به یاد خواهید آورد و کارم را به خدا مى‏ سپارم خداست که به [حال] بندگان [خود] بیناست (۴۴)

پس خدا او را از عواقب سوء آنچه نیرنگ میکردند حمایت فرمود و فرعونیان را عذاب سخت فرو گرفت (۴۵)

[اینک هر] صبح و شام بر آتش عرضه مى ‏شوند و روزى که رستاخیز بر پا شود [فریاد مى ‏رسد که] فرعونیان را در سخت‏ ترین [انواع] عذاب درآورید (۴۶)

و آنگاه که در آتش شروع به آوردن حجت مى کنند زیردستان به کسانى که گردنکش بودند مى‏ گویند ما پیرو شما بودیم پس آیا مى‏ توانید پاره‏ اى از این آتش را از ما دفع کنید (۴۷)

کسانى که گردنکشى میکردند مى‏ گویند [اکنون] همه ما در آن هستیم خداست که میان بندگان [خود] داورى کرده است (۴۸)

و کسانى که در آتشند به نگهبانان جهنم مى‏ گویند پروردگارتان را بخوانید تا یک روز از این عذاب را به ما تخفیف دهد (۴۹)

مى‏ گویند مگر پیامبرانتان دلایل روشن به سوى شما نیاوردند مى‏ گویند چرا مى‏ گویند پس بخوانید و[لى] دعاى کافران جز در بیراهه نیست (۵۰)

در حقیقت ما فرستادگان خود و کسانى را که گرویده‏ اند در زندگى دنیا و روزى که گواهان برپاى مى‏ ایستند قطعا یارى مى ‏کنیم (۵۱)

[همان] روزى که ستمگران را پوزش‏طلبی‏شان سود نمى‏ دهد و براى آنان لعنت است و برایشان بدفرجامى آن سراى است (۵۲)

و قطعا موسى را هدایت دادیم و به فرزندان اسرائیل تورات را به میراث نهادیم (۵۳)

[که] رهنمود و یادکردى براى خردمندان است (۵۴)

پس صبر کن که وعده خدا حق است و براى گناهت آمرزش بخواه و به سپاس پروردگارت شامگاهان و بامدادان ستایشگر باش (۵۵)

در حقیقت آنان که در باره نشانه‏ هاى خدا بى‏آنکه حجتى برایشان آمده باشد به مجادله برمى ‏خیزند در دلهایشان جز بزرگنمایى نیست [و] آنان به آن [بزرگى که آرزویش را دارند] نخواهند رسید پس به خدا پناه جوى زیرا او خود شنواى بیناست (۵۶)

قطعا آفرینش آسمانها و زمین بزرگتر [و شکوهمندتر] از آفرینش مردم است ولى بیشتر مردم نمى‏ دانند (۵۷)

و نابینا و بینا یکسان نیستند و کسانى که ایمان آورده و کارهاى شایسته کرده‏ اند [نیز] با [مردم] بدکار [یکسان] نیستند چه اندک پند مى ‏پذیرید (۵۸)

در حقیقت رستاخیز قطعا آمدنى است در آن تردیدى نیست ولى بیشتر مردم ایمان نمى ‏آورند (۵۹)

و پروردگارتان فرمود مرا بخوانید تا شما را اجابت کنم در حقیقت کسانى که از پرستش من کبر مى ‏ورزند به زودى خوار در دوزخ درمى ‏آیند (۶۰)

خدا [همان] کسى است که شب را براى شما پدید آورد تا در آن آرام گیرید و روز را روشنى‏ بخش [قرار داد] آرى خدا بر مردم بسیار صاحب‏تفضل است ولى بیشتر مردم سپاس نمى دارند (۶۱)

این است‏ خدا پروردگار شما [که] آفریننده هر چیزى است‏ خدایى جز او نیست پس چگونه [از او] بازگردانیده مى ‏شوید (۶۲)

کسانى که نشانه‏ هاى خدا را انکار میکردند این گونه [از خدا] رویگردان مى ‏شوند (۶۳)

خدا [همان] کسى است که زمین را براى شما قرارگاه ساخت و آسمان را بنایى [گردانید] و شما را صورتگرى کرد و صورتهاى شما را نیکو نمود و از چیزهاى پاکیزه به شما روزى داد این است‏ خدا پروردگار شما بلندمرتبه و بزرگ است‏ خدا پروردگار جهانیان (۶۴)

اوست [همان] زنده‏ اى که خدایى جز او نیست پس او را در حالى که دین [خود] را براى وى بى‏آلایش گردانیده‏ اید بخوانید سپاس[ها همه] ویژه خدا پروردگار جهانیان است (۶۵)

بگو من نهى شده‏ ام از اینکه جز خدا کسانى را که [شما] مى‏ خوانید پرستش کنم [آن هم] هنگامى که از جانب پروردگارم مرا دلایل روشن رسیده باشد و مامورم که فرمانبر پروردگار جهانیان باشم (۶۶)

او همان کسى است که شما را از خاکى آفرید سپس از نطفه‏ اى آنگاه از علقه‏ اى و بعد شما را [به صورت] کودکى برمى ‏آورد تا به کمال قوت خود برسید و تا سالمند شوید و از میان شما کسى است که مرگ پیش‏رس مى‏ یابد و تا [بالاخره] به مدتى که مقرر است برسید و امید که در اندیشه فرو روید (۶۷)

او همان کسى است که زنده مى ‏کند و مى‏ میراند و چون به کارى حکم کند همین قدر به آن مى‏ گوید باش بى ‏درنگ موجود مى ‏شود (۶۸)

آیا کسانى را که در [ابطال] آیات خدا مجادله مى کنند ندیده‏ اى [که] تا کجا [از حقیقت] انحراف حاصل کرده‏ اند (۶۹)

کسانى که کتاب [خدا] و آنچه را که فرستادگان خود را بدان گسیل داشته‏ ایم تکذیب کرده‏ اند به زودى خواهند دانست (۷۰)

هنگامى که غلها در گردنهایشان [افتاده] و [با] زنجیرها کشانیده مى ‏شوند (۷۱)

در میان جوشاب [و] آنگاه در آتش برافروخته مى ‏شوند (۷۲)

آنگاه به آنان گفته مى ‏شود آنچه را در برابر خدا [با او] شریک مى‏ ساختید کجایند (۷۳)

مى‏ گویند گمشان کردیم بلکه پیشتر [هم] ما چیزى را نمى‏ خواندیم این گونه خدا کافران را بى‏ راه مى‏ گذارد (۷۴)

این [عقوبت] به سبب آن است که در زمین به ناروا شادى و سرمستى میکردید و بدان سبب است که [سخت به خود] مى ‏نازیدید (۷۵)

از درهاى دوزخ درآیید در آن جاودان [بمانید] چه بد است جاى سرکشان (۷۶)

پس صبر کن که وعده خدا راست است پس چه پاره‏ اى از آنچه را که به آنان وعده داده‏ ایم به تو بنمایانیم چه تو را از دنیا ببریم [در هر صورت آنان] به سوى ما بازگردانیده مى ‏شوند (۷۷)

و مسلما پیش از تو فرستادگانى را روانه کردیم برخى از آنان را [ماجرایشان را] بر تو حکایت کرده‏ ایم و برخى از ایشان را بر تو حکایت نکرده‏ ایم و هیچ فرستاده‏ اى را نرسد که بى‏ اجازه خدا نشانه‏ اى بیاورد پس چون فرمان خدا برسد به حق داورى مى ‏شود و آنجاست که باطل‏کاران زیان مى کنند (۷۸)

خدا [همان] کسى است که چهارپایان را براى شما پدید آورد تا از برخى از آنها سوارى گیرید و از برخى از آنها بخورید (۷۹)

و در آنها براى شما سودهاست تا با [سوار شدن بر] آنها به مقصودى که در دلهایتان است برسید و بر آنها و بر کشتى حمل مى ‏شوید (۸۰)

و نشانه‏ هاى [قدرت] خویش را به شما مى ‏نمایاند پس کدام یک از آیات خدا را انکار مى ‏کنید (۸۱)

آیا در زمین نگشته‏ اند تا ببینند فرجام کسانى که پیش از آنان بودند چگونه بوده است [آنها به مراتب از حیث تعداد] بیشتر از آنان و [از حیث] نیرو و آثار در روى زمین استوارتر بودند و[لى] آنچه به دست مى ‏آوردند به حالشان سودى نبخشید (۸۲)

و چون پیامبرانشان دلایل آشکار برایشان آوردند به آن چیز [مختصرى] از دانش که نزدشان بود خرسند شدند و [سرانجام] آنچه به ریشخند مى‏ گرفتند آنان را فروگرفت (۸۳)

پس چون سختى [عذاب] ما را دیدند گفتند فقط به خدا ایمان آوردیم و بدانچه با او شریک مى‏ گردانیدیم کافریم (۸۴)

و[لى] هنگامى که عذاب ما را مشاهده کردند دیگر ایمانشان براى آنها سودى نداد سنت ‏خداست که از [دیرباز] در باره بندگانش چنین جارى شده و آنجاست که ناباوران زیان کرده‏ اند (۸۵)