دانلود آهنگ جدید

به نام خداوند رحمتگر مهربان

الف لام میم (۱)

رومیان شکست‏ خوردند (۲)

در نزدیکترین سرزمین و[لى] بعد از شکستشان در ظرف چند سالى به زودى پیروز خواهند گردید (۳)

[فرجام] کار در گذشته و آینده از آن خداست و در آن روز است که مؤمنان از یارى خدا شاد مى‏ گردند (۴)

هر که را بخواهد یارى مى ‏کند و اوست‏ شکست‏ ناپذیر مهربان (۵)

وعده خداست‏ خدا وعده‏ اش را خلاف نمى ‏کند ولى بیشتر مردم نمى‏ دانند (۶)

از زندگى دنیا ظاهرى را مى ‏شناسند و حال آنکه از آخرت غافلند (۷)

آیا در خودشان به تفکر نپرداخته‏ اند خداوند آسمانها و زمین و آنچه را که میان آن دو است جز به حق و تا هنگامى معین نیافریده است و [با این همه] بسیارى از مردم لقاى پروردگارشان را سخت منکرند (۸)

آیا در زمین نگردیده‏ اند تا ببینند فرجام کسانى که پیش از آنان بودند چگونه بوده است آنها بس نیرومندتر از ایشان بودند و زمین را زیر و رو کردند و بیش از آنچه آنها آبادش کردند آن را آباد ساختند و پیامبرانشان دلایل آشکار برایشان آوردند بنابراین خدا بر آن نبود که بر ایشان ستم کند لیکن خودشان بر خود ستم میکردند (۹)

آنگاه فرجام کسانى که بدى کردند [بسى] بدتر بود [چرا] که آیات خدا را تکذیب کردند و آنها را به ریشخند مى‏ گرفتند (۱۰)

خداست که آفرینش را آغاز و سپس آن را تجدید مى ‏کند آنگاه به سوى او بازگردانیده مى ‏شوید (۱۱)

و روزى که قیامت برپا شود مجرمان نومید مى‏ گردند (۱۲)

و براى آنان از شریکانشان شفیعانى نیست و خود منکر شریکان خود مى ‏شوند (۱۳)

و روزى که رستاخیز برپا گردد آن روز [مردم] پراکنده مى ‏شوند (۱۴)

اما کسانى که ایمان آورده و کارهاى شایسته کرده‏ اند در گلستانى شادمان مى‏ گردند (۱۵)

و اما کسانى که کافر شده و آیات ما و دیدار آخرت را به دروغ گرفته‏ اند پس آنان در عذاب حاضر آیند (۱۶)

پس خدا را تسبیح گویید آنگاه که به عصر درمى ‏آیید و آنگاه که به بامداد درمى ‏شوید (۱۷)

و ستایش از آن اوست در آسمانها و زمین و شامگاهان و وقتى که به نیمروز مى ‏رسید (۱۸)

زنده را از مرده بیرون مى ‏آورد و مرده را از زنده بیرون مى ‏آورد و زمین را بعد از مرگش زنده مى‏ سازد و بدین گونه [از گورها] بیرون آورده مى ‏شوید (۱۹)

و از نشانه‏ هاى او این است که شما را از خاک آفرید پس بناگاه شما [به صورت] بشرى هر سو پراکنده شدید (۲۰)

و از نشانه‏ هاى او اینکه از [نوع] خودتان همسرانى براى شما آفرید تا بدانها آرام گیرید و میانتان دوستى و رحمت نهاد آرى در این [نعمت] براى مردمى که مى‏ اندیشند قطعا نشانه‏ هایى است (۲۱)

و از نشانه‏ هاى [قدرت] او آفرینش آسمانها و زمین و اختلاف زبانهاى شما و رنگهاى شماست قطعا در این [امر نیز] براى دانشوران نشانه‏ هایى است (۲۲)

و از نشانه‏ هاى [حکمت] او خواب شما در شب و [نیم] روز و جستجوى شما [روزى خود را] از فزون‏بخشى اوست در این [معنى نیز] براى مردمى که مى ‏شنوند قطعا نشانه‏ هایى است (۲۳)

و از نشانه‏ هاى او [اینکه] برق را براى شما بیم‏آور و امیدبخش مى ‏نمایاند و از آسمان به تدریج آبى فرو مى‏ فرستد که به وسیله آن زمین را پس از مرگش زنده مى‏ گرداند در این [امر هم] براى مردمى که تعقل مى کنند قطعا نشانه‏ هایى است (۲۴)

و از نشانه‏ هاى او این است که آسمان و زمین به فرمانش برپایند پس چون شما را با یک بار خواندن فرا خوان د بناگاه [از گورها] خارج مى ‏شوید (۲۵)

و هر که در آسمانها و زمین است از آن اوست همه او را گردن نهاده‏ اند (۲۶)

و اوست آن کس که آفرینش را آغاز مى ‏کند و باز آن را تجدید مى ‏نماید و این [کار] بر او آسانتر است و در آسمانها و زمین نمونه والا[ى هر صفت برتر] از آن اوست و اوست‏ شکست‏ ناپذیر سنجیده‏ کار (۲۷)

[خداوند] براى شما از خودتان مثلى زده است آیا در آنچه به شما روزى داده‏ ایم شریکانى از بردگانتان دارید که در آن [مال با هم] مساوى باشید و همان طور که شما از یکدیگر بیم دارید از آنها بیم داشته باشید این گونه آیات خود را براى مردمى که مى‏ اندیشند به تفصیل بیان مى ‏کنیم (۲۸)

نه [این چنین نیست] بلکه کسانى که ستم کرده‏ اند بدون هیچ گونه دانشى هوسهاى خود را پیروى کرده‏ اند پس آن کس را که خدا گمراه کرده چه کسى هدایت مى ‏کند و براى آنان یاورانى نخواهد بود (۲۹)

پس روى خود را با گرایش تمام به حق به سوى این دین کن با همان سرشتى که خدا مردم را بر آن سرشته است آفرینش خداى تغییرپذیر نیست این است همان دین پایدار ولى بیشتر مردم نمى‏ دانند (۳۰)

به سویش توبه برید و از او پروا بدارید و نماز را برپا کنید و از مشرکان مباشید (۳۱)

از کسانى که دین خود را قطعه قطعه کردند و فرقه فرقه شدند هر حزبى بدانچه پیش آنهاست دلخوش شدند (۳۲)

و چون مردم را زیانى رسد پروردگار خود را در حالى که به درگاه او توبه مى کنند مى‏ خوانند و آنگاه که از جانب خود رحمتى به آنان چشانید بناگاه دسته‏ اى از ایشان به پروردگارشان شرک مى ‏آورند (۳۳)

بگذار تا به آنچه بدانها عطا کرده‏ ایم کفران ورزند [بگو] برخوردار شوید زودا که خواهید دانست (۳۴)

یا [مگر] حجتى بر آنان نازل کرده‏ ایم که آن [حجت] در باره آنچه با [خدا] شریک مى‏ گردانیده‏ اند سخن مى‏ گوید (۳۵)

و چون مردم را رحمتى بچشانیم بدان شاد مى‏ گردند و چون به [سزاى] آنچه دستاورد گذشته آنان است صدمه‏ اى به ایشان برسد بناگاه نومید مى ‏شوند (۳۶)

آیا ندانسته‏ اند که [این] خداست که روزى را براى هر کس که بخواهد فراخ یا تنگ مى‏ گرداند قطعا در این [امر] براى مردمى که ایمان مى ‏آورند عبرتهاست (۳۷)

پس حق خویشاوند و تنگدست و در راه‏مانده را بده این [انفاق] براى کسانى که خواهان خشنودى خدایند بهتر است و اینان همان رستگارانند (۳۸)

و آنچه [به قصد] ربا مى‏ دهید تا در اموال مردم سود و افزایش بردارد نزد خدا فزونى نمى‏ گیرد و[لى] آنچه را از زکات در حالى که خشنودى خدا را خواستارید دادید پس آنان همان فزونى‏یافتگانند [و مضاعف مى ‏شود] (۳۹)

خدا همان کسى است که شما را آفرید سپس به شما روزى بخشید آنگاه شما را مى‏ میراند و پس از آن زنده مى‏ گرداند آیا در میان شریکان شما کسى هست که کارى از این [قبیل] کند منزه است او و برتر است از آنچه [با وى] شریک مى‏ گردانند (۴۰)

به سبب آنچه دستهاى مردم فراهم آورده فساد در خشکى و دریا نمودار شده است تا [سزاى] بعضى از آنچه را که کرده‏ اند به آنان بچشاند باشد که بازگردند (۴۱)

بگو در زمین بگردید و بنگرید فرجام کسانى که پیشتر بوده [و] بیشترشان مشرک بودند چگونه بوده است (۴۲)

پس به سوى این دین پایدار روى بیاور پیش از آنکه روزى از جانب خدا فرا رسد که برگشت‏ ناپذیر باشد و در آن روز [مردم] دسته دسته مى ‏شوند (۴۳)

هر که کفر ورزد کفرش به زیان اوست و کسانى که کار شایسته کنند [فرجام نیک را] به سود خودشان آماده مى کنند (۴۴)

تا [خدا] کسانى را که ایمان آورده و کارهاى شایسته کرده‏ اند به فضل خویش پاداش دهد که او کافران را دوست نمى دارد (۴۵)

و از نشانه‏ هاى او این است که بادهاى بشارت‏ آور را مى‏ فرستد تا بخشى از رحمتش را به شما بچشاند و تا کشتى به فرمانش روان گردد و تا از فضل او [روزى] بجویید و امید که سپاسگزارى کنید (۴۶)

و در حقیقت پیش از تو فرستادگانى به سوى قومشان گسیل داشتیم پس دلایل آشکار برایشان آوردند و از کسانى که مرتکب جرم شدند انتقام گرفتیم و یارى‏ کردن مؤمنان بر ما فرض است (۴۷)

خدا همان کسى است که بادها را مى‏ فرستد و ابرى برمى‏ انگیزد و آن را در آسمان هر گونه بخواهد مى‏ گستراند و انبوهش مى‏ گرداند پس مى ‏بینى باران از لابلاى آن بیرون مى ‏آید و چون آن را به هر کس از بندگانش که بخواهد رسانید بناگاه آنان شادمانى مى کنند (۴۸)

و قطعا پیش از آنکه بر ایشان فرو ریزد [آرى] پیش از آن سخت نومید بودند (۴۹)

پس به آثار رحمت‏ خدا بنگر که چگونه زمین را پس از مرگش زنده مى‏ گرداند در حقیقت هم اوست که قطعا زنده‏ کننده مردگان است و اوست که بر هر چیزى تواناست (۵۰)

و اگر بادى [آفت‏زا] بفرستیم و [کشت‏ خود را] زردشده ببینند قطعا پس از آن کفران مى کنند (۵۱)

و در حقیقت تو مردگان را شنوا نمى‏ گردانى و این دعوت را به کران آنگاه که به ادبار پشت مى‏ گردانند نمى‏ توانى بشنوانى (۵۲)

و تو کوران را از گمراهی‏شان به راه نمى ‏آورى تو تنها کسانى را مى ‏شنوانى که به آیات ما ایمان مى ‏آورند و خود تسلیمند (۵۳)

خداست آن کس که شما را ابتدا ناتوان آفرید آنگاه پس از ناتوانى قوت بخشید سپس بعد از قوت ناتوانى و پیرى داد هر چه بخواهد مى ‏آفریند و هموست داناى توانا (۵۴)

و روزى که رستاخیز بر پا شود مجرمان سوگند یاد مى کنند که جز ساعتى [بیش] درنگ نکرده‏ اند [در دنیا هم] این گونه به دروغ کشانیده مى ‏شدند (۵۵)

و[لى] کسانى که دانش و ایمان یافته‏ اند مى‏ گویند قطعا شما [به موجب آنچه] در کتاب خدا[ست] تا روز رستاخیز مانده‏ اید و این روز رستاخیز است ولى شما خودتان نمى‏ دانستید (۵۶)

و در چنین روزى [دیگر] پوزش آنان که ستم کرده‏ اند سود نمى ‏بخشد و بازگشت به سوى حق از آنان خواسته نمى ‏شود (۵۷)

و به راستى در این قرآن براى مردم از هر گونه مثلى آوردیم و چون براى ایشان آیه‏ اى بیاورى آنان که کفر ورزیده‏ اند حتما خواهند گفت‏ شما جز بر باطل نیستید (۵۸)

این گونه خدا بر دلهاى کسانى که نمى‏ دانند مهر مى ‏نهد (۵۹)

پس صبر کن که وعده خدا حق است و زنهار تا کسانى که یقین ندارند تو را به سبکسرى واندارند (۶۰)