ترتیل سوره صافات استاد پرهیزکار به صورت یک بار تکرار و سه بار تکرار
دانلود سوره صافات یک بار تکرار
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالصَّافَّاتِ صَفًّا ﴿۱﴾
سوگند به صف بستگان که صفى [با شکوه] بسته اند (۱)
فَالزَّاجِرَاتِ زَجْرًا ﴿۲﴾
و به زجرکنندگان که به سختى زجر مى کنند (۲)
فَالتَّالِیَاتِ ذِکْرًا ﴿۳﴾
و به تلاوت کنندگان [آیات الهى] (۳)
إِنَّ إِلَهَکُمْ لَوَاحِدٌ ﴿۴﴾
که قطعا معبود شما یگانه است (۴)
رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَیْنَهُمَا وَرَبُّ الْمَشَارِقِ ﴿۵﴾
پروردگار آسمانها و زمین و آنچه میان آن دو است و پروردگار خاورها (۵)
إِنَّا زَیَّنَّا السَّمَاءَ الدُّنْیَا بِزِینَهٍ الْکَوَاکِبِ ﴿۶﴾
ما آسمان این دنیا را به زیور اختران آراستیم (۶)
وَحِفْظًا مِنْ کُلِّ شَیْطَانٍ مَارِدٍ ﴿۷﴾
و [آن را] از هر شیطان سرکشى نگاه داشتیم (۷)
لَا یَسَّمَّعُونَ إِلَى الْمَلَإِ الْأَعْلَى وَیُقْذَفُونَ مِنْ کُلِّ جَانِبٍ ﴿۸﴾
[به طورى که] نمى توانند به انبوه [فرشتگان] عالم بالا گوش فرا دهند و از هر سوى پرتاب مى شوند (۸)
دُحُورًا وَلَهُمْ عَذَابٌ وَاصِبٌ ﴿۹﴾
با شدت به دور رانده مى شوند و برایشان عذابى دایم است (۹)
إِلَّا مَنْ خَطِفَ الْخَطْفَهَ فَأَتْبَعَهُ شِهَابٌ ثَاقِبٌ ﴿۱۰﴾
مگر کسى که [از سخن بالاییان] یکباره استراق سمع کند که شهابى شکافنده از پى او مى تازد (۱۰)
فَاسْتَفْتِهِمْ أَهُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمْ مَنْ خَلَقْنَا إِنَّا خَلَقْنَاهُمْ مِنْ طِینٍ لَازِبٍ ﴿۱۱﴾
پس [از کافران] بپرس آیا ایشان [از نظر] آفرینش سخت ترند یا کسانى که [در آسمانها] خلق کردیم ما آنان را از گلى چسبنده پدید آوردیم (۱۱)
بَلْ عَجِبْتَ وَیَسْخَرُونَ ﴿۱۲﴾
بلکه عجب مى دارى و [آنها] ریشخند مى کنند (۱۲)
وَإِذَا ذُکِّرُوا لَا یَذْکُرُونَ ﴿۱۳﴾
و چون پند داده شوند عبرت نمى گیرند (۱۳)
وَإِذَا رَأَوْا آیَهً یَسْتَسْخِرُونَ ﴿۱۴﴾
و چون آیتى ببینند به ریشخند مى پردازند (۱۴)
وَقَالُوا إِنْ هَذَا إِلَّا سِحْرٌ مُبِینٌ ﴿۱۵﴾
و مى گویند این جز سحرى آشکار نیست (۱۵)
أَإِذَا مِتْنَا وَکُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَإِنَّا لَمَبْعُوثُونَ ﴿۱۶﴾
آیا چون مردیم و خاک و استخوانهاى [خرد] گردیدیم آیا راستى برانگیخته مى شویم (۱۶)
أَوَآبَاؤُنَا الْأَوَّلُونَ ﴿۱۷﴾
و همین طور پدران اولیه ما (۱۷)
قُلْ نَعَمْ وَأَنْتُمْ دَاخِرُونَ ﴿۱۸﴾
بگو آرى در حالى که شما خوارید (۱۸)
فَإِنَّمَا هِیَ زَجْرَهٌ وَاحِدَهٌ فَإِذَا هُمْ یَنْظُرُونَ ﴿۱۹﴾
و آن تنها یک فریاد است و بس و بناگاه آنان به تماشا خیزند (۱۹)
وَقَالُوا یَا وَیْلَنَا هَذَا یَوْمُ الدِّینِ ﴿۲۰﴾
و مى گویند اى واى بر ما این است روز جزا (۲۰)
هَذَا یَوْمُ الْفَصْلِ الَّذِی کُنْتُمْ بِهِ تُکَذِّبُونَ ﴿۲۱﴾
این است همان روز داورى که آن را تکذیب میکردید (۲۱)
احْشُرُوا الَّذِینَ ظَلَمُوا وَأَزْوَاجَهُمْ وَمَا کَانُوا یَعْبُدُونَ ﴿۲۲﴾
کسانى را که ستم کرده اند با همردیفانشان و آنچه غیر از خدا مى پرستیده اند (۲۲)
مِنْ دُونِ اللَّهِ فَاهْدُوهُمْ إِلَى صِرَاطِ الْجَحِیمِ ﴿۲۳﴾
گرد آورید و به سوى راه جهنم رهبریشان کنید (۲۳)
وَقِفُوهُمْ إِنَّهُمْ مَسْئُولُونَ ﴿۲۴﴾
و بازداشتشان نمایید که آنها مسؤولند (۲۴)
مَا لَکُمْ لَا تَنَاصَرُونَ ﴿۲۵﴾
شما را چه شده است که همدیگر را یارى نمى کنید (۲۵)
بَلْ هُمُ الْیَوْمَ مُسْتَسْلِمُونَ ﴿۲۶﴾
[نه] بلکه امروز آنان از در تسلیم درآمدگانند (۲۶)
وَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ یَتَسَاءَلُونَ ﴿۲۷﴾
و بعضى روى به بعضى دیگر مى آورند [و] از یکدیگر مى پرسند (۲۷)
قَالُوا إِنَّکُمْ کُنْتُمْ تَأْتُونَنَا عَنِ الْیَمِینِ ﴿۲۸﴾
[و] مى گویند شما [ظاهرا] از در راستى با ما درمى آمدید [و خود را حق به جانب مى نمودید] (۲۸)
قَالُوا بَلْ لَمْ تَکُونُوا مُؤْمِنِینَ ﴿۲۹﴾
[متهمان] مى گویند [نه] بلکه با ایمان نبودید (۲۹)
وَمَا کَانَ لَنَا عَلَیْکُمْ مِنْ سُلْطَانٍ بَلْ کُنْتُمْ قَوْمًا طَاغِینَ ﴿۳۰﴾
و ما را بر شما هیچ تسلطى نبود بلکه خودتان سرکش بودید (۳۰)
فَحَقَّ عَلَیْنَا قَوْلُ رَبِّنَا إِنَّا لَذَائِقُونَ ﴿۳۱﴾
پس فرمان پروردگارمان بر ما سزاوار آمد ما واقعا باید [عذاب را] بچشیم (۳۱)
فَأَغْوَیْنَاکُمْ إِنَّا کُنَّا غَاوِینَ ﴿۳۲﴾
و شما را گمراه کردیم زیرا خودمان گمراه بودیم (۳۲)
فَإِنَّهُمْ یَوْمَئِذٍ فِی الْعَذَابِ مُشْتَرِکُونَ ﴿۳۳﴾
پس در حقیقت آنان در آن روز در عذاب شریک یکدیگرند (۳۳)
إِنَّا کَذَلِکَ نَفْعَلُ بِالْمُجْرِمِینَ ﴿۳۴﴾
[آرى] ما با مجرمان چنین رفتار مى کنیم (۳۴)
إِنَّهُمْ کَانُوا إِذَا قِیلَ لَهُمْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ یَسْتَکْبِرُونَ ﴿۳۵﴾
چرا که آنان بودند که وقتى به ایشان گفته مى شد خدایى جز خداى یگانه نیست تکبر مى ورزیدند (۳۵)
وَیَقُولُونَ أَئِنَّا لَتَارِکُو آلِهَتِنَا لِشَاعِرٍ مَجْنُونٍ ﴿۳۶﴾
و مى گفتند آیا ما براى شاعرى دیوانه دست از خدایانمان برداریم (۳۶)
بَلْ جَاءَ بِالْحَقِّ وَصَدَّقَ الْمُرْسَلِینَ ﴿۳۷﴾
ولى نه [او] حقیقت را آورده و فرستادگان را تصدیق کرده است (۳۷)
إِنَّکُمْ لَذَائِقُو الْعَذَابِ الْأَلِیمِ ﴿۳۸﴾
در واقع شما عذاب پر درد را خواهید چشید (۳۸)
وَمَا تُجْزَوْنَ إِلَّا مَا کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿۳۹﴾
و جز آنچه میکردید جزا نمى یابید (۳۹)
إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِینَ ﴿۴۰﴾
مگر بندگان پاکدل خدا (۴۰)
أُولَئِکَ لَهُمْ رِزْقٌ مَعْلُومٌ ﴿۴۱﴾
آنان روزى معین خواهند داشت (۴۱)
فَوَاکِهُ وَهُمْ مُکْرَمُونَ ﴿۴۲﴾
[انواع] میوه ها و آنان مورد احترام خواهند بود (۴۲)
فِی جَنَّاتِ النَّعِیمِ ﴿۴۳﴾
در باغهاى پر نعمت (۴۳)
عَلَى سُرُرٍ مُتَقَابِلِینَ ﴿۴۴﴾
بر سریرها در برابر همدیگر [مى نشینند] (۴۴)
یُطَافُ عَلَیْهِمْ بِکَأْسٍ مِنْ مَعِینٍ ﴿۴۵﴾
با جامى از باده ناب پیرامونشان به گردش درمى آیند (۴۵)
بَیْضَاءَ لَذَّهٍ لِلشَّارِبِینَ ﴿۴۶﴾
[باده اى] سخت سپید که نوشندگان را لذتى [خاص] مى دهد (۴۶)
لَا فِیهَا غَوْلٌ وَلَا هُمْ عَنْهَا یُنْزَفُونَ ﴿۴۷﴾
نه در آن فساد عقل است و نه ایشان از آن به بدمستى [و فرسودگى] مى افتند (۴۷)
وَعِنْدَهُمْ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ عِینٌ ﴿۴۸﴾
و نزدشان [دلبرانى] فروهشته نگاه و فراخدیده باشند (۴۸)
کَأَنَّهُنَّ بَیْضٌ مَکْنُونٌ ﴿۴۹﴾
[از شدت سپیدى] گویى تخم شتر مرغ [زیر پ ر ]ند (۴۹)
فَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ یَتَسَاءَلُونَ ﴿۵۰﴾
پس برخیشان به برخى روى نموده و از همدیگر پرسوجو مى کنند (۵۰)
قَالَ قَائِلٌ مِنْهُمْ إِنِّی کَانَ لِی قَرِینٌ ﴿۵۱﴾
گوینده اى از آنان مى گوید راستى من [در دنیا] همنشینى داشتم (۵۱)
یَقُولُ أَإِنَّکَ لَمِنَ الْمُصَدِّقِینَ ﴿۵۲﴾
[که به من] مى گفت آیا واقعا تو از باوردارندگانى (۵۲)
أَإِذَا مِتْنَا وَکُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَإِنَّا لَمَدِینُونَ ﴿۵۳﴾
آیا وقتى مردیم و خاک و [مشتى] استخوان شدیم آیا واقعا جزا مى یابیم (۵۳)
قَالَ هَلْ أَنْتُمْ مُطَّلِعُونَ ﴿۵۴﴾
[مؤمن] مى پرسد آیا شما اطلاع دارید [کجاست] (۵۴)
فَاطَّلَعَ فَرَآهُ فِی سَوَاءِ الْجَحِیمِ ﴿۵۵﴾
پس اطلاع حاصل مى کند و او را در میان آتش مى بیند (۵۵)
قَالَ تَاللَّهِ إِنْ کِدْتَ لَتُرْدِینِ ﴿۵۶﴾
[و] مى گوید به خدا سوگند چیزى نمانده بود که تو مرا به هلاکت اندازى (۵۶)
وَلَوْلَا نِعْمَهُ رَبِّی لَکُنْتُ مِنَ الْمُحْضَرِینَ ﴿۵۷﴾
و اگر رحمت پروردگارم نبود هرآینه من [نیز] از احضارشدگان بودم (۵۷)
أَفَمَا نَحْنُ بِمَیِّتِینَ ﴿۵۸﴾
[و از روى شوق مى گوید] آیا دیگر روى مرگ نمى بینیم (۵۸)
إِلَّا مَوْتَتَنَا الْأُولَى وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّبِینَ ﴿۵۹﴾
جز همان مرگ نخستین خود و ما هرگز عذاب نخواهیم شد (۵۹)
إِنَّ هَذَا لَهُوَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ ﴿۶۰﴾
راستى که این همان کامیابى بزرگ است (۶۰)
لِمِثْلِ هَذَا فَلْیَعْمَلِ الْعَامِلُونَ ﴿۶۱﴾
براى چنین [پاداشى] باید کوشندگان بکوشند (۶۱)
أَذَلِکَ خَیْرٌ نُزُلًا أَمْ شَجَرَهُ الزَّقُّومِ ﴿۶۲﴾
آیا از نظر پذیرایى این بهتر است یا درخت زقوم (۶۲)
إِنَّا جَعَلْنَاهَا فِتْنَهً لِلظَّالِمِینَ ﴿۶۳﴾
در حقیقت ما آن را براى ستمگران [مایه آزمایش و] عذابى گردانیدیم (۶۳)
إِنَّهَا شَجَرَهٌ تَخْرُجُ فِی أَصْلِ الْجَحِیمِ ﴿۶۴﴾
آن درختى است که از قعر آتش سوزان مى روید (۶۴)
طَلْعُهَا کَأَنَّهُ رُءُوسُ الشَّیَاطِینِ ﴿۶۵﴾
میوه اش گویى چون کله هاى شیاطین است (۶۵)
فَإِنَّهُمْ لَآکِلُونَ مِنْهَا فَمَالِئُونَ مِنْهَا الْبُطُونَ ﴿۶۶﴾
پس [دوزخیان] حتما از آن مى خورند و شکمها را از آن پر مى کنند (۶۶)
ثُمَّ إِنَّ لَهُمْ عَلَیْهَا لَشَوْبًا مِنْ حَمِیمٍ ﴿۶۷﴾
سپس ایشان را بر سر آن آمیغى از آب جوشان است (۶۷)
ثُمَّ إِنَّ مَرْجِعَهُمْ لَإِلَى الْجَحِیمِ ﴿۶۸﴾
آنگاه بازگشتشان بى گمان به سوى دوزخ است (۶۸)
إِنَّهُمْ أَلْفَوْا آبَاءَهُمْ ضَالِّینَ ﴿۶۹﴾
آنها پدران خود را گمراه یافتند (۶۹)
فَهُمْ عَلَى آثَارِهِمْ یُهْرَعُونَ ﴿۷۰﴾
پس ایشان به دنبال آنها مى شتابند (۷۰)
وَلَقَدْ ضَلَّ قَبْلَهُمْ أَکْثَرُ الْأَوَّلِینَ ﴿۷۱﴾
و قطعا پیش از آنها بیشتر پیشینیان به گمراهى افتادند (۷۱)
وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا فِیهِمْ مُنْذِرِینَ ﴿۷۲﴾
و حال آنکه مسلما در میانشان هشداردهندگانى فرستادیم (۷۲)
فَانْظُرْ کَیْفَ کَانَ عَاقِبَهُ الْمُنْذَرِینَ ﴿۷۳﴾
پس ببین فرجام هشدارداده شدگان چگونه بود (۷۳)
إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِینَ ﴿۷۴﴾
به استثناى بندگان پاکدل خدا (۷۴)
وَلَقَدْ نَادَانَا نُوحٌ فَلَنِعْمَ الْمُجِیبُونَ ﴿۷۵﴾
و نوح ما را ندا داد و چه نیک اجابت کننده بودیم (۷۵)
وَنَجَّیْنَاهُ وَأَهْلَهُ مِنَ الْکَرْبِ الْعَظِیمِ ﴿۷۶﴾
و او و کسانش را از اندوه بزرگ رهانیدیم (۷۶)
وَجَعَلْنَا ذُرِّیَّتَهُ هُمُ الْبَاقِینَ ﴿۷۷﴾
و [تنها] نسل او را باقى گذاشتیم (۷۷)
وَتَرَکْنَا عَلَیْهِ فِی الْآخِرِینَ ﴿۷۸﴾
و در میان آیندگان [آوازه نیک] او را بر جاى گذاشتیم (۷۸)
سَلَامٌ عَلَى نُوحٍ فِی الْعَالَمِینَ ﴿۷۹﴾
درود بر نوح در میان جهانیان (۷۹)
إِنَّا کَذَلِکَ نَجْزِی الْمُحْسِنِینَ ﴿۸۰﴾
ما این گونه نیکوکاران را پاداش مى دهیم (۸۰)
إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِینَ ﴿۸۱﴾
به راستى او از بندگان مؤمن ما بود (۸۱)
ثُمَّ أَغْرَقْنَا الْآخَرِینَ ﴿۸۲﴾
سپس دیگران را غرق کردیم (۸۲)
وَإِنَّ مِنْ شِیعَتِهِ لَإِبْرَاهِیمَ ﴿۸۳﴾
و بى گمان ابراهیم از پیروان اوست (۸۳)
إِذْ جَاءَ رَبَّهُ بِقَلْبٍ سَلِیمٍ ﴿۸۴﴾
آنگاه که با دلى پاک به [پیشگاه] پروردگارش آمد (۸۴)
إِذْ قَالَ لِأَبِیهِ وَقَوْمِهِ مَاذَا تَعْبُدُونَ ﴿۸۵﴾
چون به پدر[خوانده] و قوم خود گفت چه مى پرستید (۸۵)
أَئِفْکًا آلِهَهً دُونَ اللَّهِ تُرِیدُونَ ﴿۸۶﴾
آیا غیر از آنها به دروغ خدایانى [دیگر] مى خواهید (۸۶)
فَمَا ظَنُّکُمْ بِرَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿۸۷﴾
پس گمانتان به پروردگار جهانها چیست (۸۷)
فَنَظَرَ نَظْرَهً فِی النُّجُومِ ﴿۸۸﴾
پس نظرى به ستارگان افکند (۸۸)
فَقَالَ إِنِّی سَقِیمٌ ﴿۸۹﴾
و گفت من کسالت دارم (۸۹)
فَتَوَلَّوْا عَنْهُ مُدْبِرِینَ ﴿۹۰﴾
پس پشت کنان از او روى برتافتند (۹۰)
فَرَاغَ إِلَى آلِهَتِهِمْ فَقَالَ أَلَا تَأْکُلُونَ ﴿۹۱﴾
تا نهانى به سوى خدایانشان رفت و [به ریشخند] گفت آیا غذا نمى خورید (۹۱)
مَا لَکُمْ لَا تَنْطِقُونَ ﴿۹۲﴾
شما را چه شده که سخن نمى گویید (۹۲)
فَرَاغَ عَلَیْهِمْ ضَرْبًا بِالْیَمِینِ ﴿۹۳﴾
پس با دست راست بر سر آنها زدن گرفت (۹۳)
فَأَقْبَلُوا إِلَیْهِ یَزِفُّونَ ﴿۹۴﴾
تا دوان دوان سوى او روىآور شدند (۹۴)
قَالَ أَتَعْبُدُونَ مَا تَنْحِتُونَ ﴿۹۵﴾
[ابراهیم] گفت آیا آنچه را مى تراشید مى پرستید (۹۵)
وَاللَّهُ خَلَقَکُمْ وَمَا تَعْمَلُونَ ﴿۹۶﴾
با اینکه خدا شما و آنچه را که برمى سازید آفریده است (۹۶)
قَالُوا ابْنُوا لَهُ بُنْیَانًا فَأَلْقُوهُ فِی الْجَحِیمِ ﴿۹۷﴾
گفتند برایش [کوره]خانه اى بسازید و در آتشش بیندازید (۹۷)
فَأَرَادُوا بِهِ کَیْدًا فَجَعَلْنَاهُمُ الْأَسْفَلِینَ ﴿۹۸﴾
پس خواستند به از نیرنگى زنند و[لى] ما آنان را پست گردانیدیم (۹۸)
وَقَالَ إِنِّی ذَاهِبٌ إِلَى رَبِّی سَیَهْدِینِ ﴿۹۹﴾
و [ابراهیم] گفت من به سوى پروردگارم رهسپارم زودا که مرا راه نماید (۹۹)
رَبِّ هَبْ لِی مِنَ الصَّالِحِینَ ﴿۱۰۰﴾
اى پروردگار من مرا [فرزندى] از شایستگان بخش (۱۰۰)
فَبَشَّرْنَاهُ بِغُلَامٍ حَلِیمٍ ﴿۱۰۱﴾
پس او را به پسرى بردبار مژده دادیم (۱۰۱)
فَلَمَّا بَلَغَ مَعَهُ السَّعْیَ قَالَ یَا بُنَیَّ إِنِّی أَرَى فِی الْمَنَامِ أَنِّی أَذْبَحُکَ فَانْظُرْ مَاذَا تَرَى قَالَ یَا أَبَتِ افْعَلْ مَا تُؤْمَرُ سَتَجِدُنِی إِنْ شَاءَ اللَّهُ مِنَ الصَّابِرِینَ ﴿۱۰۲﴾
و وقتى با او به جایگاه سعى رسید گفت اى پسرک من من در خواب [چنین] مى بینم که تو را سر مى برم پس ببین چه به نظرت مى آید گفت اى پدر من آنچه را مامورى بکن ان شاء الله مرا از شکیبایان خواهى یافت (۱۰۲)
فَلَمَّا أَسْلَمَا وَتَلَّهُ لِلْجَبِینِ ﴿۱۰۳﴾
پس وقتى هر دو تن دردادند [و همدیگر را بدرود گفتند] و [پسر] را به پیشانى بر خاک افکند (۱۰۳)
وَنَادَیْنَاهُ أَنْ یَا إِبْرَاهِیمُ ﴿۱۰۴﴾
او را ندا دادیم که اى ابراهیم (۱۰۴)
قَدْ صَدَّقْتَ الرُّؤْیَا إِنَّا کَذَلِکَ نَجْزِی الْمُحْسِنِینَ ﴿۱۰۵﴾
رؤیا[ى خود] را حقیقت بخشیدى ما نیکوکاران را چنین پاداش مى دهیم (۱۰۵)
إِنَّ هَذَا لَهُوَ الْبَلَاءُ الْمُبِینُ ﴿۱۰۶﴾
راستى که این همان آزمایش آشکار بود (۱۰۶)
وَفَدَیْنَاهُ بِذِبْحٍ عَظِیمٍ ﴿۱۰۷﴾
و او را در ازاى قربانى بزرگى باز رهانیدیم (۱۰۷)
وَتَرَکْنَا عَلَیْهِ فِی الْآخِرِینَ ﴿۱۰۸﴾
و در [میان] آیندگان براى او [آوازه نیک] به جاى گذاشتیم (۱۰۸)
سَلَامٌ عَلَى إِبْرَاهِیمَ ﴿۱۰۹﴾
درود بر ابراهیم (۱۰۹)
کَذَلِکَ نَجْزِی الْمُحْسِنِینَ ﴿۱۱۰﴾
نیکوکاران را چنین پاداش مى دهیم (۱۱۰)
إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِینَ ﴿۱۱۱﴾
در حقیقت او از بندگان با ایمان ما بود (۱۱۱)
وَبَشَّرْنَاهُ بِإِسْحَاقَ نَبِیًّا مِنَ الصَّالِحِینَ ﴿۱۱۲﴾
و او را به اسحاق که پیامبرى از [جمله] شایستگان است مژده دادیم (۱۱۲)
وَبَارَکْنَا عَلَیْهِ وَعَلَى إِسْحَاقَ وَمِنْ ذُرِّیَّتِهِمَا مُحْسِنٌ وَظَالِمٌ لِنَفْسِهِ مُبِینٌ ﴿۱۱۳﴾
و به او و به اسحاق برکت دادیم و از نسل آن دو برخى نیکوکار و [برخى] آشکارا به خود ستمکار بودند (۱۱۳)
وَلَقَدْ مَنَنَّا عَلَى مُوسَى وَهَارُونَ ﴿۱۱۴﴾
و در حقیقت بر موسى و هارون منت نهادیم (۱۱۴)
وَنَجَّیْنَاهُمَا وَقَوْمَهُمَا مِنَ الْکَرْبِ الْعَظِیمِ ﴿۱۱۵﴾
و آن دو و قومشان را از اندوه بزرگ رهانیدیم (۱۱۵)
وَنَصَرْنَاهُمْ فَکَانُوا هُمُ الْغَالِبِینَ ﴿۱۱۶﴾
و آنان را یارى دادیم تا ایشان غالب آمدند (۱۱۶)
وَآتَیْنَاهُمَا الْکِتَابَ الْمُسْتَبِینَ ﴿۱۱۷﴾
و آن دو را کتاب روشن دادیم (۱۱۷)
وَهَدَیْنَاهُمَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِیمَ ﴿۱۱۸﴾
و هر دو را به راه راست هدایت کردیم (۱۱۸)
وَتَرَکْنَا عَلَیْهِمَا فِی الْآخِرِینَ ﴿۱۱۹﴾
و براى آن دو در [میان] آیندگان [نام نیک] به جاى گذاشتیم (۱۱۹)
سَلَامٌ عَلَى مُوسَى وَهَارُونَ ﴿۱۲۰﴾
درود بر موسى و هارون (۱۲۰)
إِنَّا کَذَلِکَ نَجْزِی الْمُحْسِنِینَ ﴿۱۲۱﴾
ما نیکوکاران را چنین پاداش مى دهیم (۱۲۱)
إِنَّهُمَا مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِینَ ﴿۱۲۲﴾
زیرا آن دو از بندگان با ایمان ما بودند (۱۲۲)
وَإِنَّ إِلْیَاسَ لَمِنَ الْمُرْسَلِینَ ﴿۱۲۳﴾
و به راستى الیاس از فرستادگان [ما] بود (۱۲۳)
إِذْ قَالَ لِقَوْمِهِ أَلَا تَتَّقُونَ ﴿۱۲۴﴾
چون به قوم خود گفت آیا پروا نمى دارید (۱۲۴)
أَتَدْعُونَ بَعْلًا وَتَذَرُونَ أَحْسَنَ الْخَالِقِینَ ﴿۱۲۵﴾
آیا بعل را مى پرستید و بهترین آفرینندگان را وامى گذارید (۱۲۵)
اللَّهَ رَبَّکُمْ وَرَبَّ آبَائِکُمُ الْأَوَّلِینَ ﴿۱۲۶﴾
[یعنى] خدا را که پروردگار شما و پروردگار پدران پیشین شماست (۱۲۶)
فَکَذَّبُوهُ فَإِنَّهُمْ لَمُحْضَرُونَ ﴿۱۲۷﴾
پس او را دروغگو شمردند و قطعا آنها [در آتش] احضار خواهند شد (۱۲۷)
إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِینَ ﴿۱۲۸﴾
مگر بندگان پاکدین خدا (۱۲۸)
وَتَرَکْنَا عَلَیْهِ فِی الْآخِرِینَ ﴿۱۲۹﴾
و براى او در [میان] آیندگان [آوازه نیک] به جاى گذاشتیم (۱۲۹)
سَلَامٌ عَلَى إِلْ یَاسِینَ ﴿۱۳۰﴾
درود بر پیروان الیاس (۱۳۰)
إِنَّا کَذَلِکَ نَجْزِی الْمُحْسِنِینَ ﴿۱۳۱﴾
ما نیکوکاران را این گونه پاداش مى دهیم (۱۳۱)
إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِینَ ﴿۱۳۲﴾
زیرا او از بندگان با ایمان ما بود (۱۳۲)
وَإِنَّ لُوطًا لَمِنَ الْمُرْسَلِینَ ﴿۱۳۳﴾
و در حقیقت لوط از زمره فرستادگان بود (۱۳۳)
إِذْ نَجَّیْنَاهُ وَأَهْلَهُ أَجْمَعِینَ ﴿۱۳۴﴾
آنگاه که او و همه کسانش را رهانیدیم (۱۳۴)
إِلَّا عَجُوزًا فِی الْغَابِرِینَ ﴿۱۳۵﴾
جز پیرزنى که در میان باقى ماندگان [و خاکسترشدگان] بود (۱۳۵)
ثُمَّ دَمَّرْنَا الْآخَرِینَ ﴿۱۳۶﴾
سپس دیگران را هلاک کردیم (۱۳۶)
وَإِنَّکُمْ لَتَمُرُّونَ عَلَیْهِمْ مُصْبِحِینَ ﴿۱۳۷﴾
و در حقیقت شما بر آنان صبحگاهان (۱۳۷)
وَبِاللَّیْلِ أَفَلَا تَعْقِلُونَ ﴿۱۳۸﴾
و شامگاهان مى گذرید آیا به فکر فرو نمى روید (۱۳۸)
وَإِنَّ یُونُسَ لَمِنَ الْمُرْسَلِینَ ﴿۱۳۹﴾
و در حقیقت یونس از زمره فرستادگان بود (۱۳۹)
إِذْ أَبَقَ إِلَى الْفُلْکِ الْمَشْحُونِ ﴿۱۴۰﴾
آنگاه که به سوى کشتى پر بگریخت (۱۴۰)
فَسَاهَمَ فَکَانَ مِنَ الْمُدْحَضِینَ ﴿۱۴۱﴾
پس [سرنشینان] با هم قرعه انداختند و [یونس] از باختگان شد (۱۴۱)
فَالْتَقَمَهُ الْحُوتُ وَهُوَ مُلِیمٌ ﴿۱۴۲﴾
[او را به دریا افکندند] و عنبرماهى او را بلعید در حالى که او نکوهشگر خویش بود (۱۴۲)
فَلَوْلَا أَنَّهُ کَانَ مِنَ الْمُسَبِّحِینَ ﴿۱۴۳﴾
و اگر او از زمره تسبیحکنندگان نبود (۱۴۳)
لَلَبِثَ فِی بَطْنِهِ إِلَى یَوْمِ یُبْعَثُونَ ﴿۱۴۴﴾
قطعا تا روزى که برانگیخته مى شوند در شکم آن [ماهى] مى ماند (۱۴۴)
فَنَبَذْنَاهُ بِالْعَرَاءِ وَهُوَ سَقِیمٌ ﴿۱۴۵﴾
پس او را در حالى که ناخوش بود به زمین خشکى افکندیم (۱۴۵)
وَأَنْبَتْنَا عَلَیْهِ شَجَرَهً مِنْ یَقْطِینٍ ﴿۱۴۶﴾
و بر بالاى [سر] او درختى از [نوع] کدوبن رویانیدیم (۱۴۶)
وَأَرْسَلْنَاهُ إِلَى مِائَهِ أَلْفٍ أَوْ یَزِیدُونَ ﴿۱۴۷﴾
و او را به سوى یکصدهزار [نفر از ساکنان نینوا] یا بیشتر روانه کردیم (۱۴۷)
فَآمَنُوا فَمَتَّعْنَاهُمْ إِلَى حِینٍ ﴿۱۴۸﴾
پس ایمان آوردند و تا چندى برخوردارشان کردیم (۱۴۸)
فَاسْتَفْتِهِمْ أَلِرَبِّکَ الْبَنَاتُ وَلَهُمُ الْبَنُونَ ﴿۱۴۹﴾
پس از مشرکان جویا شو آیا پروردگارت را دختران و آنان را پسران است (۱۴۹)
أَمْ خَلَقْنَا الْمَلَائِکَهَ إِنَاثًا وَهُمْ شَاهِدُونَ ﴿۱۵۰﴾
یا فرشتگان را مادینه آفریدیم و آنان شاهد بودند (۱۵۰)
أَلَا إِنَّهُمْ مِنْ إِفْکِهِمْ لَیَقُولُونَ ﴿۱۵۱﴾
هشدار که اینان از دروغ پردازى خود قطعا خواهند گفت (۱۵۱)
وَلَدَ اللَّهُ وَإِنَّهُمْ لَکَاذِبُونَ ﴿۱۵۲﴾
خدا فرزند آورده در حالى که آنها قطعا دروغگویانند (۱۵۲)
أَصْطَفَى الْبَنَاتِ عَلَى الْبَنِینَ ﴿۱۵۳﴾
آیا [خدا] دختران را بر پسران برگزیده است (۱۵۳)
مَا لَکُمْ کَیْفَ تَحْکُمُونَ ﴿۱۵۴﴾
شما را چه شده چگونه داورى مى کنید (۱۵۴)
أَفَلَا تَذَکَّرُونَ ﴿۱۵۵﴾
آیا سر پند گرفتن ندارید (۱۵۵)
أَمْ لَکُمْ سُلْطَانٌ مُبِینٌ ﴿۱۵۶﴾
یا دلیلى آشکار [در دست] دارید (۱۵۶)
فَأْتُوا بِکِتَابِکُمْ إِنْ کُنْتُمْ صَادِقِینَ ﴿۱۵۷﴾
پس اگر راست مى گویید کتابتان را بیاورید (۱۵۷)
وَجَعَلُوا بَیْنَهُ وَبَیْنَ الْجِنَّهِ نَسَبًا وَلَقَدْ عَلِمَتِ الْجِنَّهُ إِنَّهُمْ لَمُحْضَرُونَ ﴿۱۵۸﴾
و میان خدا و جنها پیوندى انگاشتند و حال آنکه جنیان نیک دانسته اند که [براى حساب پسدادن] خودشان احضار خواهند شد (۱۵۸)
سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا یَصِفُونَ ﴿۱۵۹﴾
خدا منزه است از آنچه در وصف مى آورند (۱۵۹)
إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِینَ ﴿۱۶۰﴾
به استثناى بندگان پاکدل خدا (۱۶۰)
فَإِنَّکُمْ وَمَا تَعْبُدُونَ ﴿۱۶۱﴾
در حقیقت شما و آنچه [که شما آن را] مى پرستید (۱۶۱)
مَا أَنْتُمْ عَلَیْهِ بِفَاتِنِینَ ﴿۱۶۲﴾
بر ضد او گمراه گر نیستید (۱۶۲)
إِلَّا مَنْ هُوَ صَالِ الْجَحِیمِ ﴿۱۶۳﴾
مگر کسى را که به دوزخ رفتنى است (۱۶۳)
وَمَا مِنَّا إِلَّا لَهُ مَقَامٌ مَعْلُومٌ ﴿۱۶۴﴾
و هیچ یک از ما [فرشتگان] نیست مگر [اینکه] براى او [مقام و] مرتبه اى معین است (۱۶۴)
وَإِنَّا لَنَحْنُ الصَّافُّونَ ﴿۱۶۵﴾
و در حقیقت ماییم که [براى انجام فرمان خدا] صف بسته ایم (۱۶۵)
وَإِنَّا لَنَحْنُ الْمُسَبِّحُونَ ﴿۱۶۶﴾
و ماییم که خود تسبیحگویانیم (۱۶۶)
وَإِنْ کَانُوا لَیَقُولُونَ ﴿۱۶۷﴾
و [مشرکان] به تاکید مى گفتند (۱۶۷)
لَوْ أَنَّ عِنْدَنَا ذِکْرًا مِنَ الْأَوَّلِینَ ﴿۱۶۸﴾
اگر پند [نامه ا]ى از پیشینیان نزد ما بود (۱۶۸)
لَکُنَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِینَ ﴿۱۶۹﴾
قطعا از بندگان خالص خدا مى شدیم (۱۶۹)
فَکَفَرُوا بِهِ فَسَوْفَ یَعْلَمُونَ ﴿۱۷۰﴾
ولى [وقتى قرآن آمد] به آن کافر شدند و زودا که بدانند (۱۷۰)
وَلَقَدْ سَبَقَتْ کَلِمَتُنَا لِعِبَادِنَا الْمُرْسَلِینَ ﴿۱۷۱﴾
و قطعا فرمان ما در باره بندگان فرستاده ما از پیش [چنین] رفته است (۱۷۱)
إِنَّهُمْ لَهُمُ الْمَنْصُورُونَ ﴿۱۷۲﴾
که آنان [بر دشمنان خودشان] حتما پیروز خواهند شد (۱۷۲)
وَإِنَّ جُنْدَنَا لَهُمُ الْغَالِبُونَ ﴿۱۷۳﴾
و سپاه ما هرآینه غالب آیندگانند (۱۷۳)
فَتَوَلَّ عَنْهُمْ حَتَّى حِینٍ ﴿۱۷۴﴾
پس تا مدتى [معین] از آنان روى برتاب (۱۷۴)
وَأَبْصِرْهُمْ فَسَوْفَ یُبْصِرُونَ ﴿۱۷۵﴾
و آنان را بنگر که خواهند دید (۱۷۵)
أَفَبِعَذَابِنَا یَسْتَعْجِلُونَ ﴿۱۷۶﴾
آیا عذاب ما را شتابزده خواستارند (۱۷۶)
فَإِذَا نَزَلَ بِسَاحَتِهِمْ فَسَاءَ صَبَاحُ الْمُنْذَرِینَ ﴿۱۷۷﴾
[پس هشدارداده شدگان را] آنگاه که عذاب به خانه آنان فرود آید چه بد صبحگاهى است (۱۷۷)
وَتَوَلَّ عَنْهُمْ حَتَّى حِینٍ ﴿۱۷۸﴾
و از ایشان تا مدتى [معین] روى برتاب (۱۷۸)
وَأَبْصِرْ فَسَوْفَ یُبْصِرُونَ ﴿۱۷۹﴾
و بنگر که خواهند دید (۱۷۹)
سُبْحَانَ رَبِّکَ رَبِّ الْعِزَّهِ عَمَّا یَصِفُونَ ﴿۱۸۰﴾
منزه است پروردگار تو پروردگار شکوهمند از آنچه وصف مى کنند (۱۸۰)
وَسَلَامٌ عَلَى الْمُرْسَلِینَ ﴿۱۸۱﴾
و درود بر فرستادگان (۱۸۱)
وَالْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿۱۸۲﴾
و ستایش ویژه خدا پروردگار جهانهاست (۱۸۲)
Likes8Dislikes0
لینک کوتاه
https://jamilmedia.ir/?p=1037
6,691 views مشاهده
0 دیدگاه
صفحه اصلی
80