دانلود آهنگ جدید

به نام خداوند رحمتگر مهربان

سپاس خداى را که پدیدآورنده آسمان و زمین است [و] فرشتگان را که داراى بالهاى دوگانه و سه‏ گانه و چهارگانه‏ اند پیام‏آورنده قرار داده است در آفرینش هر چه بخواهد مى‏ افزاید زیرا خدا بر هر چیزى تواناست (۱)

هر رحمتى را که خدا براى مردم گشاید بازدارنده‏ اى براى آن نیست و آنچه را که باز دارد پس از [باز گرفتن] گشاینده‏ اى ندارد و اوست همان شکست‏ ناپذیر سنجیده‏ کار (۲)

اى مردم نعمت‏ خدا را بر خود یاد کنید آیا غیر از خدا آفریدگارى است که شما را از آسمان و زمین روزى دهد خدایى جز او نیست پس چگونه [از حق] انحراف مى‏ یابید (۳)

و اگر تو را تکذیب کنند قطعا پیش از تو [هم] فرستادگانى تکذیب شدند و [همه] کارها به سوى خدا بازگردانیده مى ‏شود (۴)

اى مردم همانا وعده خدا حق است زنهار تا این زندگى دنیا شما را فریب ندهد و زنهار تا [شیطان] فریبنده شما را در باره خدا نفریبد (۵)

در حقیقت‏ شیطان دشمن شماست‏ شما [نیز] او را دشمن گیرید [او] فقط دار و دسته خود را مى‏ خواند تا آنها از یاران آتش باشند (۶)

کسانى که کفر ورزیده‏ اند عذابى سخت‏ خواهند داشت و کسانى که ایمان آورده و کارهاى شایسته کرده‏ اند براى آنان آمرزش و پاداشى بزرگ است (۷)

آیا آن کس که زشتى کردارش براى او آراسته شده و آن را زیبا مى ‏بیند [مانند مؤمن نیکوکار است] خداست که هر که را بخواهد بى‏ راه مى‏ گذارد و هر که را بخواهد هدایت مى ‏کند پس مبادا به سبب حسرتها[ى گوناگون] بر آنان جانت [از کف] برود قطعا خدا به آنچه مى کنند داناست (۸)

و خدا همان کسى است که بادها را روانه مى ‏کند پس [بادها] ابرى را برمى‏ انگیزند و [ما] آن را به سوى سرزمینى مرده راندیم و آن زمین را بدان [وسیله] پس از مرگش زندگى بخشیدیم رستاخیز [نیز] چنین است (۹)

هر کس سربلندى مى‏ خواهد سربلندى یکسره از آن خداست‏ سخنان پاکیزه به سوى او بالا مى ‏رود و کار شایسته به آن رفعت مى ‏بخشد و کسانى که با حیله و مکر کارهاى بد مى کنند عذابى سخت‏ خواهند داشت و نیرنگشان خود تباه مى‏ گردد (۱۰)

و خدا[ست که] شما را از خاکى آفرید سپس از نطفه‏ اى آنگاه شما را جفت جفت گردانید و هیچ مادینه‏ اى بار نمى‏ گیرد و بار نمى ‏نهد مگر به علم او و هیچ سالخورده‏ اى عمر دراز نمى‏ یابد و از عمرش کاسته نمى ‏شود مگر آنکه در کتابى [مندرج] است در حقیقت این [کار] بر خدا آسان است (۱۱)

و دو دریا یکسان نیستند این یک شیرین تشنگى‏زدا [و] نوشیدنش گواراست و آن یک شور تلخ‏مزه است و از هر یک گوشتى تازه مى ‏خورید و زیورى که آن را بر خود مى ‏پوشید بیرون مى ‏آورید و کشتى را در آن موج‏شکاف مى ‏بینى تا از فضل او [روزى خود را] جستجو کنید و امید که سپاس بگزارید (۱۲)

شب را به روز درمى ‏آورد و روز را به شب درمى ‏آورد و آفتاب و ماه را تسخیر کرده است [که] هر یک تا هنگامى معین روانند این است‏ خدا پروردگار شما فرمانروایى از آن اوست و کسانى را که بجز او مى‏ خوانید مالک پوست هسته خرمایى [هم] نیستند (۱۳)

اگر آنها را بخوانید دعاى شما را نمى ‏شنوند و اگر [فرضا] بشنوند اجابتتان نمى کنند و روز قیامت‏ شرک شما را انکار مى کنند و [هیچ کس] چون [خداى] آگاه تو را خبردار نمى ‏کند (۱۴)

اى مردم شما به خدا نیازمندید و خداست که بى ‏نیاز ستوده است (۱۵)

و اگر بخواهد شما را مى ‏ب رد و خلقى نو [بر سر کار] مى ‏آورد (۱۶)

و این [امر] براى خدا دشوار نیست (۱۷)

و هیچ بارب ردارنده‏ اى بار [گناه] دیگرى را برنمى دارد و اگر گرانبارى [دیگرى را به یارى] به سوى بارش فرا خواند چیزى از آن برداشته نمى ‏شود هر چند خویشاوند باشد [تو] تنها کسانى را که از پروردگارشان در نهان مى‏ ترسند و نماز برپا مى دارند هشدار مى‏ دهى و هر کس پاکیزگى جوید تنها براى خود پاکیزگى مى ‏جوید و فرجام [کارها] به سوى خداست (۱۸)

و نابینا و بینا یکسان نیستند (۱۹)

و نه تیرگیها و روشنایى (۲۰)

و نه سایه و گرماى آفتاب (۲۱)

و زندگان و مردگان یکسان نیستند خداست که هر که را بخواهد شنوا مى‏ گرداند و تو کسانى را که در گورهایند نمى‏ توانى شنوا سازى (۲۲)

تو جز هشداردهنده‏ اى [بیش] نیستى (۲۳)

ما تو را بحق [به سم ت] بشارتگر و هشداردهنده گسیل داشتیم و هیچ امتى نبوده مگر اینکه در آن هشداردهنده‏ اى گذشته است (۲۴)

و اگر تو را تکذیب کنند قطعا کسانى که پیش از آنها بودند [نیز] به تکذیب پرداختند پیامبرانشان دلایل آشکار و نوشته ‏ها و کتاب روشن براى آنان آوردند (۲۵)

آنگاه کسانى را که کافر شده بودند فرو گرفتم پس چگونه بود کیفر من (۲۶)

آیا ندیده‏ اى که خدا از آسمان آبى فرود آورد و به [وسیله] آن میوه ‏هایى که رنگهاى آنها گوناگون است بیرون آوردیم و از برخى کوهها راهها [و رگه ‏ها]ى سپید و گلگون به رنگهاى مختلف و سیاه پر رنگ [آفریدیم] (۲۷)

و از مردمان و جانوران و دامها که رنگهایشان همان گونه مختلف است [پدید آوردیم] از بندگان خدا تنها دانایانند که از او مى‏ ترسند آرى خدا ارجمند آمرزنده است (۲۸)

در حقیقت کسانى که کتاب خدا را مى‏ خوانند و نماز برپا مى دارند و از آنچه بدیشان روزى داده‏ ایم نهان و آشکارا انفاق مى کنند امید به تجارتى بسته‏ اند که هرگز زوال نمى ‏پذیرد (۲۹)

تا پاداششان را تمام بدیشان عطا کند و از فزون‏بخشى خود در حق آنان بیفزاید که او آمرزنده حق‏ شناس است (۳۰)

و آنچه از کتاب به سوى تو وحى کرده‏ ایم خود حق [و] تصدیق‏ کننده [کتابهاى] پیش از آن است قطعا خدا نسبت به بندگانش آگاه بیناست (۳۱)

سپس این کتاب را به آن بندگان خود که [آنان را] برگزیده بودیم به میراث دادیم پس برخى از آنان بر خود ستمکارند و برخى از ایشان میانه‏ رو و برخى از آنان در کارهاى نیک به فرمان خدا پیشگامند و این خود توفیق بزرگ است (۳۲)

[در] بهشتهاى همیشگى [که] به آنها درخواهندآمد در آنجا با دستبندهایى از زر و مروارید زیور یابند و در آنجا جامه‏ شان پ رنیان خواهد بود (۳۳)

و مى‏ گویند سپاس خدایى را که اندوه را از ما بزدود به راستى پروردگار ما آمرزنده [و] حق‏ شناس است (۳۴)

همان [خدایى] که ما را به فضل خویش در سراى ابدى جاى داد در اینجا رنجى به ما نمى ‏رسد و در اینجا درماندگى به ما دست نمى‏ دهد (۳۵)

و[لى] کسانى که کافر شده‏ اند آتش جهنم براى آنان خواهد بود حکم به مرگ بر ایشان [جارى] نمى ‏شود تا بمیرند و نه عذاب آن از ایشان کاسته شود [آرى] هر ناسپاسى را چنین کیفر مى‏ دهیم (۳۶)

و آنان در آنجا فریاد برمى ‏آورند پروردگارا ما را بیرون بیاور تا غیر از آنچه میکردیم کار شایسته کنیم مگر شما را [آن قدر] عمر دراز ندادیم که هر کس که باید در آن عبرت گیرد عبرت مى‏ گرفت و [آیا] براى شما هشداردهنده نیامد پس بچشید که براى ستمگران یاورى نیست (۳۷)

خدا[ست که] داناى نهان آسمانها و زمین است و اوست که به راز دلها داناست (۳۸)

اوست آن کس که شما را در این سرزمین جانشین گردانید پس هر کس کفر ورزد کفرش به زیان اوست و کافران را کفرشان جز دشمنى نزد پروردگارشان نمى‏ افزاید و کافران را کفرشان غیر از زیان نمى‏ افزاید (۳۹)

بگو به من خبر دهید از شریکان خودتان که به جاى خدا مى‏ خوانید به من نشان دهید که چه چیزى از زمین را آفریده‏ اند یا آنان در [کار] آسمانها همکارى داشته‏ اند یا به ایشان کتابى داده‏ ایم که دلیلى بر [حقانیت] خود از آن دارند [نه] بلکه ستمکاران جز فریب به یکدیگر وعده نمى‏ دهند (۴۰)

همانا خدا آسمانها و زمین را نگاه مى دارد تا نیفتند و اگر بیفتند بعد از او هیچ کس آنها را نگاه نمى دارد اوست بردبار آمرزنده (۴۱)

و با سوگندهاى سخت‏ خود به خدا سوگند یاد کردند که اگر هرآینه هشداردهنده‏ اى براى آنان بیاید قطعا از هر یک از امتها[ى دیگر] راه‏یافته‏ تر شوند و[لى] چون هشداردهنده‏ اى براى ایشان آمد جز بر نفرتشان نیفزود (۴۲)

[انگیزه] این کارشان فقط گردنکشى در [روى] زمین و نیرنگ زشت بود و نیرنگ زشت جز [دامن] صاحبش را نگیرد پس آیا جز سنت [و سرنوشت‏ شوم] پیشینیان را انتظار مى ‏برند و هرگز براى سنت‏ خدا دگرگونى نخواهى یافت (۴۳)

آیا در زمین نگردیده‏ اند تا فرجام [کار] کسانى را که پیش از ایشان [زیسته] و نیرومندتر از ایشان بودند بنگرند و هیچ چیز نه در آسمانها و نه در زمین خدا را درمانده نکرده است چرا که او همواره داناى تواناست (۴۴)

و اگر خدا مردم را به [سزاى] آنچه انجام داده‏ اند مؤاخذه میکرد هیچ جنبنده‏ اى را بر پشت زمین باقى نمى‏ گذاشت ولى تا مدتى معین مهلتشان مى‏ دهد و چون اجلشان فرا رسد خدا به [کار] بندگانش بیناست (۴۵)