دانلود سوره مدثر یک بار تکرار
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
یَا أَیُّهَا الْمُدَّثِّرُ ﴿۱﴾
اى کشیده رداى شب بر سر (۱)
قُمْ فَأَنْذِرْ ﴿۲﴾
برخیز و بترسان (۲)
وَرَبَّکَ فَکَبِّرْ ﴿۳﴾
و پروردگار خود را بزرگ دار (۳)
وَثِیَابَکَ فَطَهِّرْ ﴿۴﴾
و لباس خویشتن را پاک کن (۴)
وَالرُّجْزَ فَاهْجُرْ ﴿۵﴾
و از پلیدى دور شو (۵)
وَلَا تَمْنُنْ تَسْتَکْثِرُ ﴿۶﴾
و منت مگذار و فزونى مطلب (۶)
وَلِرَبِّکَ فَاصْبِرْ ﴿۷﴾
و براى پروردگارت شکیبایى کن (۷)
فَإِذَا نُقِرَ فِی النَّاقُورِ ﴿۸﴾
پس چون در صور دمیده شود (۸)
فَذَلِکَ یَوْمَئِذٍ یَوْمٌ عَسِیرٌ ﴿۹﴾
آن روز [چه] روز ناگوارى است (۹)
عَلَى الْکَافِرِینَ غَیْرُ یَسِیرٍ ﴿۱۰﴾
بر کافران آسان نیست (۱۰)
ذَرْنِی وَمَنْ خَلَقْتُ وَحِیدًا ﴿۱۱﴾
مرا با آنکه [او را] تنها آفریدم واگذار (۱۱)
وَجَعَلْتُ لَهُ مَالًا مَمْدُودًا ﴿۱۲﴾
و دارایى بسیار به او بخشیدم (۱۲)
وَبَنِینَ شُهُودًا ﴿۱۳﴾
و پسرانى آماده [به خدمت دادم] (۱۳)
وَمَهَّدْتُ لَهُ تَمْهِیدًا ﴿۱۴﴾
و برایش [عیش خوش] آماده کردم (۱۴)
ثُمَّ یَطْمَعُ أَنْ أَزِیدَ ﴿۱۵﴾
باز [هم] طمع دارد که بیفزایم (۱۵)
کَلَّا إِنَّهُ کَانَ لِآیَاتِنَا عَنِیدًا ﴿۱۶﴾
ولى نه زیرا او دشمن آیات ما بود (۱۶)
سَأُرْهِقُهُ صَعُودًا ﴿۱۷﴾
به زودى او را به بالارفتن از گردنه [عذاب] وادار مى کنم (۱۷)
إِنَّهُ فَکَّرَ وَقَدَّرَ ﴿۱۸﴾
آرى [آن دشمن حق] اندیشید و سنجید (۱۸)
فَقُتِلَ کَیْفَ قَدَّرَ ﴿۱۹﴾
کشته بادا چگونه [او] سنجید (۱۹)
ثُمَّ قُتِلَ کَیْفَ قَدَّرَ ﴿۲۰﴾
[آرى] کشته بادا چگونه [او] سنجید (۲۰)
ثُمَّ نَظَرَ ﴿۲۱﴾
آنگاه نظر انداخت (۲۱)
ثُمَّ عَبَسَ وَبَسَرَ ﴿۲۲﴾
سپس رو ترش نمود و چهره در هم کشید (۲۲)
ثُمَّ أَدْبَرَ وَاسْتَکْبَرَ ﴿۲۳﴾
آنگاه پشت گردانید و تکبر ورزید (۲۳)
فَقَالَ إِنْ هَذَا إِلَّا سِحْرٌ یُؤْثَرُ ﴿۲۴﴾
و گفت این [قرآن] جز سحرى که [به برخى] آموخته اند نیست (۲۴)
إِنْ هَذَا إِلَّا قَوْلُ الْبَشَرِ ﴿۲۵﴾
این غیر از سخن بشر نیست (۲۵)
سَأُصْلِیهِ سَقَرَ ﴿۲۶﴾
زودا که او را به سقر در آورم (۲۶)
وَمَا أَدْرَاکَ مَا سَقَرُ ﴿۲۷﴾
و تو چه دانى که آن سقر چیست (۲۷)
لَا تُبْقِی وَلَا تَذَرُ ﴿۲۸﴾
نه باقى مى گذارد و نه رها مى کند (۲۸)
لَوَّاحَهٌ لِلْبَشَرِ ﴿۲۹﴾
پوستها را سیاه مى گرداند (۲۹)
عَلَیْهَا تِسْعَهَ عَشَرَ ﴿۳۰﴾
[و] بر آن [دوزخ] نوزده [نگهبان] است (۳۰)
وَمَا جَعَلْنَا أَصْحَابَ النَّارِ إِلَّا مَلَائِکَهً وَمَا جَعَلْنَا عِدَّتَهُمْ إِلَّا فِتْنَهً لِلَّذِینَ کَفَرُوا لِیَسْتَیْقِنَ الَّذِینَ أُوتُوا الْکِتَابَ وَیَزْدَادَ الَّذِینَ آمَنُوا إِیمَانًا وَلَا یَرْتَابَ الَّذِینَ أُوتُوا الْکِتَابَ وَالْمُؤْمِنُونَ وَلِیَقُولَ الَّذِینَ فِی قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ وَالْکَافِرُونَ مَاذَا أَرَادَ اللَّهُ بِهَذَا مَثَلًا کَذَلِکَ یُضِلُّ اللَّهُ مَنْ یَشَاءُ وَیَهْدِی مَنْ یَشَاءُ وَمَا یَعْلَمُ جُنُودَ رَبِّکَ إِلَّا هُوَ وَمَا هِیَ إِلَّا ذِکْرَى لِلْبَشَرِ ﴿۳۱﴾
و ما موکلان آتش را جز فرشتگان نگردانیدیم و شماره آنها را جز آزمایشى براى کسانى که کافر شده اند قرار ندادیم تا آنان که اهل کتابند یقین به هم رسانند و ایمان کسانى که ایمان آورده اند افزون گردد و آنان که کتاب به ایشان داده شده و [نیز] مؤمنان به شک نیفتند و تا کسانى که در دلهایشان بیمارى است و کافران بگویند خدا از این وصفکردن چه چیزى را اراده کرده است این گونه خدا هر که را بخواهد بیراه مى گذارد و هر که را بخواهد هدایت مى کند و [شماره] سپاهیان پروردگارت را جز او نمى داند و این [آیات] جز تذکارى براى بشر نیست (۳۱)
کَلَّا وَالْقَمَرِ ﴿۳۲﴾
نه چنین است [که مى پندارند] سوگند به ماه (۳۲)
وَاللَّیْلِ إِذْ أَدْبَرَ ﴿۳۳﴾
و سوگند به شامگاه چون پشت کند (۳۳)
وَالصُّبْحِ إِذَا أَسْفَرَ ﴿۳۴﴾
و سوگند به بامداد چون آشکار شود (۳۴)
إِنَّهَا لَإِحْدَى الْکُبَرِ ﴿۳۵﴾
که آیات [قرآن] از پدیده هاى بزرگ است (۳۵)
نَذِیرًا لِلْبَشَرِ ﴿۳۶﴾
بشر را هشداردهنده است (۳۶)
لِمَنْ شَاءَ مِنْکُمْ أَنْ یَتَقَدَّمَ أَوْ یَتَأَخَّرَ ﴿۳۷﴾
هر که از شما را که بخواهد پیشى جوید یا بازایستد (۳۷)
کُلُّ نَفْسٍ بِمَا کَسَبَتْ رَهِینَهٌ ﴿۳۸﴾
هر کسى در گرو دستاورد خویش است (۳۸)
إِلَّا أَصْحَابَ الْیَمِینِ ﴿۳۹﴾
بجز یاران دست راست (۳۹)
فِی جَنَّاتٍ یَتَسَاءَلُونَ ﴿۴۰﴾
در میان باغها از یکدیگر مى پرسند (۴۰)
عَنِ الْمُجْرِمِینَ ﴿۴۱﴾
درباره مجرمان (۴۱)
مَا سَلَکَکُمْ فِی سَقَرَ ﴿۴۲﴾
چه چیز شما را در آتش [سقر] درآورد (۴۲)
قَالُوا لَمْ نَکُ مِنَ الْمُصَلِّینَ ﴿۴۳﴾
گویند از نمازگزاران نبودیم (۴۳)
وَلَمْ نَکُ نُطْعِمُ الْمِسْکِینَ ﴿۴۴﴾
و بینوایان را غذا نمى دادیم (۴۴)
وَکُنَّا نَخُوضُ مَعَ الْخَائِضِینَ ﴿۴۵﴾
با هرزه درایان هرزه درایى میکردیم (۴۵)
وَکُنَّا نُکَذِّبُ بِیَوْمِ الدِّینِ ﴿۴۶﴾
و روز جزا را دروغ مى شمردیم (۴۶)
حَتَّى أَتَانَا الْیَقِینُ ﴿۴۷﴾
تا مرگ ما در رسید (۴۷)
فَمَا تَنْفَعُهُمْ شَفَاعَهُ الشَّافِعِینَ ﴿۴۸﴾
از این رو شفاعت شفاعت کنندگان به حال آنها سودى نمى بخشد (۴۸)
فَمَا لَهُمْ عَنِ التَّذْکِرَهِ مُعْرِضِینَ ﴿۴۹﴾
چرا آنها از تذکر روى گردانند (۴۹)
کَأَنَّهُمْ حُمُرٌ مُسْتَنْفِرَهٌ ﴿۵۰﴾
گویى گورخرانى رمیده اند (۵۰)
فَرَّتْ مِنْ قَسْوَرَهٍ ﴿۵۱﴾
که از مقابل شیرى فرار کرده اند (۵۱)
بَلْ یُرِیدُ کُلُّ امْرِئٍ مِنْهُمْ أَنْ یُؤْتَى صُحُفًا مُنَشَّرَهً ﴿۵۲﴾
بلکه هر کدام از آنها انتظار دارد نامه جداگانه اى از سوى خدا براى او فرستاده شود (۵۲)
کَلَّا بَلْ لَا یَخَافُونَ الْآخِرَهَ ﴿۵۳﴾
چنین نیست که آنان مى گویند بلکه آنها از آخرت نمى ترسند (۵۳)
کَلَّا إِنَّهُ تَذْکِرَهٌ ﴿۵۴﴾
چنین نیست که آنها مى گویند آن قرآن یک تذکر و یادآورى است (۵۴)
فَمَنْ شَاءَ ذَکَرَهُ ﴿۵۵﴾
هر کس بخواهد از آن پند مى گیرد (۵۵)
وَمَا یَذْکُرُونَ إِلَّا أَنْ یَشَاءَ اللَّهُ هُوَ أَهْلُ التَّقْوَى وَأَهْلُ الْمَغْفِرَهِ ﴿۵۶﴾
و هیچ کس پند نمى گیرد مگر اینکه خدا بخواهد او اهل تقوا و اهل آمرزش است (۵۶)
Likes1Dislikes1
لینک کوتاه
https://jamilmedia.ir/?p=1151
324 views مشاهده
0 دیدگاه
صفحه اصلی
11