دانلود آهنگ جدید

به نام خداوند رحمتگر مهربان

حاء میم (۱)

سوگند به کتاب روشنگر (۲)

ما آن را قرآنى عربى قرار دادیم باشد که بیندیشید (۳)

و همانا که آن در کتاب اصلى [=لوح محفوظ] به نزد ما سخت والا و پر حکمت است (۴)

آیا به [صرف] اینکه شما قومى منحرفید [باید] قرآن را از شما باز داریم (۵)

و چه بسا پیامبرانى که در [میان] گذشتگان روانه کردیم (۶)

و هیچ پیامبرى به سوى ایشان نیامد مگر اینکه او را به ریشخند مى‏ گرفتند (۷)

و نیرومندتر از آنان را به هلاکت رسانیدیم و سنت پیشینیان تکرار شد (۸)

و اگر از آنان بپرسى آسمانها و زمین را چه کسى آفریده قطعا خواهند گفت آنها را همان قادر دانا آفریده است (۹)

همان کسى که این زمین را براى شما گهواره‏ اى گردانید و براى شما در آن راهها نهاد باشد که راه یابید (۱۰)

و آن کس که آبى به اندازه از آسمان فرود آورد پس به وسیله آن سرزمینى مرده را زنده گردانیدیم همین گونه [از گورها] بیرون آورده مى ‏شوید (۱۱)

و همان کسى که جفتها را یکسره آفرید و براى شما از کشتیها و دامها [وسیله‏ اى که] سوار شوید قرار داد (۱۲)

تا بر پشت آن[ها] قرار گیرید پس چون بر آن[ها] برنشستید نعمت پروردگار خود را یاد کنید و بگویید پاک است کسى که این را براى ما رام کرد و[گرنه] ما را یاراى [رام‏ساختن] آنها نبود (۱۳)

و به راستى که ما به سوى پروردگارمان بازخواهیم گشت (۱۴)

و براى او بعضى از بندگان [خدا] را جزئى [چون فرزند و شریک] قرار دادندبه راستى که انسان بس ناسپاس آشکار است (۱۵)

آیا از آنچه مى ‏آفریند خود دخترانى برگرفته و به شما پسران را اختصاص داده است (۱۶)

و چون یکى از آنان را به آنچه به [خداى] رحمان نسبت مى‏ دهد خبر دهند چهره او سیاه مى‏ گردد در حالى که خشم و تاسف خود را فرو مى ‏خورد (۱۷)

آیا کسى [را شریک خدا مى کنند] که در زر و زیور پرورش یافته و در [هنگام] مجادله بیانش غیر روشن است (۱۸)

و فرشتگانى را که خود بندگان رحمانند مادینه [و دختران او] پنداشتند آیا در خلقت آنان حضور داشتند گواهى ایشان به زودى نوشته مى ‏شود و [از آن] پرسیده خواهند شد (۱۹)

و مى‏ گویند اگر [خداى] رحمان مى‏ خواست آنها را نمى ‏پرستیدیم آنان به این [دعوى] دانشى ندارند [و] جز حدس نمى‏ زنند (۲۰)

آیا به آنان پیش از آن [قرآن] کتابى داده‏ ایم که بدان تمسک مى ‏جویند (۲۱)

[نه] بلکه گفتند ما پدران خود را بر آیینى یافتیم و ما [هم با] پى گیرى از آنان راه یافتگانیم (۲۲)

و بدین گونه در هیچ شهرى پیش از تو هشداردهنده‏ اى نفرستادیم مگر آنکه خوشگذرانان آن گفتند ما پدران خود را بر آیینى [و راهى] یافته‏ ایم و ما از پى ایشان راهسپریم (۲۳)

گفت هر چند هدایت کننده‏ تر از آنچه پدران خود را بر آن یافته‏ اید براى شما بیاورم گفتند ما [نسبت] به آنچه بدان فرستاده شده‏ اید کافریم (۲۴)

پس از آنان انتقام گرفتیم پس بنگر فرجام تکذیب ‏کنندگان چگونه بوده است (۲۵)

و چون ابراهیم به [نا]پدرى خود و قومش گفت من واقعا از آنچه مى ‏پرستید بیزارم (۲۶)

مگر [از] آن کس که مرا پدید آورد و البته او مرا راهنمایى خواهد کرد (۲۷)

و او آن را در پى خود سخنى جاویدان کرد باشد که آنان [به توحید] بازگردند (۲۸)

بلکه اینان و پدرانشان را برخودارى دادم تا حقیقت و فرستاده‏ اى آشکار به سویشان آمد (۲۹)

و چون حقیقت به سویشان آمد گفتند این افسونى است و ما منکر آنیم (۳۰)

و گفتند چرا این قرآن بر مردى بزرگ از [آن] دو شهر فرود نیامده است (۳۱)

آیا آنانند که رحمت پروردگارت را تقسیم مى کنند ما [وسایل] معاش آنان را در زندگى دنیا میانشان تقسیم کرده‏ ایم و برخى از آنان را از [نظر] درجات بالاتر از بعضى [دیگر] قرار داده‏ ایم تا بعضى از آنها بعضى [دیگر] را در خدمت گیرند و رحمت پروردگار تو از آنچه آنان مى‏ اندوزند بهتر است (۳۲)

و اگر نه آن بود که [همه] مردم [در انکار خدا] امتى واحد گردند قطعا براى خانه ‏هاى آنان که به [خداى] رحمان کفر مى ‏ورزیدند سقفها و نردبانهایى از نقره که بر آنها بالا روند قرار مى‏ دادیم (۳۳)

و براى خانه ‏هایشان نیز درها و تختهایى که بر آنها تکیه زنند (۳۴)

و زر و زیورهاى [دیگر نیز] و همه اینها جز متاع زندگى دنیا نیست و آخرت پیش پروردگار تو براى پرهیزگاران است (۳۵)

و هر کس از یاد [خداى] رحمان دل بگرداند بر او شیطانى مى‏ گماریم تا براى وى دمسازى باشد (۳۶)

و مسلما آنها ایشان را از راه باز مى دارند و [آنها] مى ‏پندارند که راه یافتگانند (۳۷)

تا آنگاه که او [با دمسازش] به حضور ما آید [خطاب به شیطان] گوید اى کاش میان من و تو فاصله خاور و باختر بود که چه بد دمسازى هستى (۳۸)

و امروز هرگز [پشیمانى] براى شما سود نمى ‏بخشد چون ستم کردید در حقیقت‏ شما در عذاب مشترک خواهید بود (۳۹)

پس آیا تو مى‏ توانى کران را شنوا کنى یا نابینایان و کسى را که همواره در گمراهى آشکارى است راه نمایى (۴۰)

پس اگر ما تو را [از دنیا] ببریم قطعا از آنان انتقام مى ‏کشیم (۴۱)

یا [اگر] آنچه را به آنان وعده داده‏ ایم به تو نشان دهیم حتما ما بر آنان قدرت داریم (۴۲)

پس به آنچه به سوى تو وحى شده است چنگ د رز ن که تو بر راهى راست قرار دارى (۴۳)

و به راستى که [قرآن] براى تو و براى قوم تو [مایه] تذکرى است و به زودى [در مورد آن] پرسیده خواهید شد (۴۴)

و از رسولان ما که پیش از تو گسیل داشتیم جویا شو آیا در برابر [خداى] رحمان خدایانى که مورد پرستش قرار گیرند مقرر داشته‏ ایم (۴۵)

و همانا موسى را با نشانه‏ هاى خویش به سوى فرعون و سران [قوم] او روانه کردیم پس گفت من فرستاده پروردگار جهانیانم (۴۶)

پس چون آیات ما را براى آنان آورد ناگهان ایشان بر آنها خنده زدند (۴۷)

و [ما] نشانه‏ اى به ایشان نمى ‏نمودیم مگر اینکه آن از نظیر [و مشابه] آن بزرگتر بود و به عذاب گرفتارشان کردیم تا مگر به راه آیند (۴۸)

و گفتند اى فسونگر پروردگارت را به [پاس] آنچه با تو عهد کرده براى ما بخوان که ما واقعا به راه درست درآمده‏ ایم (۴۹)

و چون عذاب را از آنها برداشتیم بناگاه آنان پیمان شکستند (۵۰)

و فرعون در [میان] قوم خود ندا درداد [و] گفت اى مردم [کشور] من آیا پادشاهى مصر و این نهرها که از زیر [کاخهاى] من روان است از آن من نیست پس مگر نمى ‏بینید (۵۱)

آیا [نه] من از این کس که خود بى‏ مقدار است و نمى‏ تواند درست بیان کند بهترم (۵۲)

پس چرا بر او دستبندهایى زرین آویخته نشده یا با او فرشتگانى همراه نیامده‏ اند (۵۳)

پس قوم خود را سبک‏ مغز یافت [و آنان را فریفت] و اطاعتش کردند چرا که آنها مردمى منحرف بودند (۵۴)

و چون ما را به خشم درآوردند از آنان انتقام گرفتیم و همه آنان را غرق کردیم (۵۵)

و آنان را پیشینه‏ اى [بد] و عبرتى براى آیندگان گردانیدیم (۵۶)

و هنگامى که [در مورد] پسر مریم مثالى آورده شد بناگاه قوم تو از آن [سخن] هلهله درانداختند [و اعراض کردند] (۵۷)

و گفتند آیا معبودان ما بهترند یا او آن [مثال] را جز از راه جدل براى تو نزدند بلکه آنان مردمى جدل‏ پیشه‏ اند (۵۸)

[عیسى] جز بنده‏ اى که بر وى منت نهاده و او را براى فرزندان اسرائیل سرمشق [و آیتى] گردانیده‏ ایم نیست (۵۹)

و اگر بخواهیم قطعا به جاى شما فرشتگانى که در [روى] زمین جانشین [شما] گردند قرار دهیم (۶۰)

و همانا آن نشانه‏ اى براى [فهم] رستاخیز است پس زنهار در آن تردید مکن و از من پیروى کنید این است راه راست (۶۱)

و مبادا شیطان شما را از راه به در برد زیرا او براى شما دشمنى آشکار است (۶۲)

و چون عیسى دلایل آشکار آورد گفت به راستى براى شما حکمت آوردم و تا در باره بعضى از آنچه در آن اختلاف میکردید برایتان توضیح دهم پس از خدا بترسید و فرمانم ببرید (۶۳)

در حقیقت ‏خداست که خود پروردگار من و پروردگار شماست پس او را بپرستید این است راه راست (۶۴)

تا [آنکه] از میانشان احزاب دست به اختلاف زدند پس واى بر کسانى که ستم کردند از عذاب روزى دردناک (۶۵)

آیا جز [این] انتظار مى ‏برند که رستاخیز در حالى که حدس نمى‏ زنند ناگهان بر آنان در رسد (۶۶)

در آن روز یاران جز پرهیزگاران بعضی‏شان دشمن بعضى دیگرند (۶۷)

اى بندگان من امروز بر شما بیمى نیست و غمگین نخواهید شد (۶۸)

همان کسانى که به آیات ما ایمان آورده و تسلیم بودند (۶۹)

شما با همسرانتان شادمانه داخل بهشت‏ شوید (۷۰)

سینیهایى از طلا و جام‏هایى در برابر آنان مى‏ گردانند و در آنجا آنچه دلها آن را بخواهند و دیدگان را خوش آید [هست] و شما در آن جاودانید (۷۱)

و این است همان بهشتى که به [پاداش] آنچه میکردید میراث یافتید (۷۲)

در آنجا براى شما میوه ‏هایى فراوان خواهد بود که از آنها مى ‏خورید (۷۳)

بى‏ گمان مجرمان در عذاب جهنم ماندگارند (۷۴)

[عذاب] از آنان تخفیف نمى‏ یابد و آنها در آنجا نومیدند (۷۵)

و ما بر ایشان ستم نکردیم بلکه خود ستمکار بودند (۷۶)

و فریاد کشند اى مالک [بگو] پروردگارت جان ما را بستاند پاسخ دهد شما ماندگارید (۷۷)

قطعا حقیقت را برایتان آوردیم لیکن بیشتر شما حقیقت را خوش نداشتید (۷۸)

یا در کارى ابرام ورزیده‏ اند ما [نیز] ابرام مى ‏ورزیم (۷۹)

آیا مى ‏پندارند که ما راز آنها و نجوایشان را نمى ‏شنویم چرا و فرشتگان ما پیش آنان [حاضرند و] ثبت مى کنند (۸۰)

بگو اگر براى [خداى] رحمان فرزندى بود خود من نخستین پرستندگان بودم (۸۱)

پروردگار آسمانها و زمین [و] پروردگار عرش از آنچه وصف مى کنند منزه است (۸۲)

پس آنان را رها کن تا در یاوه‏ گویى خود فرو روند و بازى کنند تا آن روزى را که بدان وعده داده مى ‏شوند دیدار کنند (۸۳)

و اوست که در آسمان خداست و در زمین خداست و هموست‏ سنجیده‏ کار دانا (۸۴)

و خجسته است کسى که فرمانروایى آسمانها و زمین و آنچه میان آن دو است از آن اوست و علم قیامت پیش اوست و به سوى او برگردانیده مى ‏شوید (۸۵)

و کسانى که به جاى او مى‏ خوانند [و مى ‏پرستند] اختیار شفاعت ندارند مگر آن کسانى که آگاهانه به حق گواهى داده باشند (۸۶)

و اگر از آنان بپرسى چه کسى آنان را خلق کرده مسلما خواهند گفت‏ خدا پس چگونه [از حقیقت] بازگردانیده مى ‏شوند (۸۷)

و گوید اى پروردگار من اینها جماعتى‏ اند که ایمان نخواهند آورد (۸۸)

[و خدا فرمود] از ایشان روى برتاب و بگو به سلامت پس زودا که بدانند (۸۹)